اربعين حديث (۱) مذكور داشتيم.
سوم، هدايت به نور شريعت است.
چهارم، هدايت به نور اسلام است.
پنجم، هدايت به نور ايمان است.
ششم، هدايت به نور يقين است.
هفتم، هدايت به نور عرفان است.
هشتم، هدايت به نور محبّت است.
نهم، هدايت به نور ولايت است.
دهم، هدايت به نور تجريد و توحيد است.
و براى هر يك، دو طرف افراط و تفريط و غلوّ و تقصير است، كه تفصيل آن موجب تطويل است؛ و شايد اشاره به بعض آن يا تمام مراتب آن باشد حديث شريف كافى كه مى‌فرمايد: نَحْنُ، آلُ مُحَمَّدٍ، النَّمَطُ الْاوْسَطُ الَّذى لا يُدْرِكُنا الْغالى، وَ لا يَسْبِقُنا التّالى. (۲)
و فى الحديث النّبوي: خَيْرُ هذِهِ الامَّةِ النَّمَطُ الْاوْسَطُ يَلْحَقُ بِهِمُ التّالى وَ يَرْجِعُ الَيْهِمُ الْغالى. (۳)

(۱)- شرح چهل حديث (اربعين حديث)؛ از آثار اخلاقى و عرفانى حضرت امام است كه در محرّم ۱۳۵۸ هجرى قمرى نگارش يافته است؛ و چاپ اخير آن توسط مؤسسه تنظيم و نشر آثار حضرت امام با تصحيح و تحقيق انتشار يافته است.
(۲)- ما آل محمد، جمعيت ميانه هستيم، پيشى گيرنده به ما نمى‌رسد و پيرو از ما پيشى نمى‌گيرد؛ اصول كافى؛ ج ۱: كتاب التوحيد؛ «باب النهي عنه الصفة»، ص ۱۰۱، ح ۳.
(۳)- بهترين اين امت، جمعيت ميانه است. دنباله رو به آنان مى‌پيوندد و تندرو به سوى ايشان بازمى‌گردد؛ لسان العرب؛ ماده «نمط»؛ مجمع البحرين؛ ذيل كلمه« نمط»، از على -عليه السلام- قسمت اوّل آن را نقل كرده‌اند؛ و بحار الأنوار؛ ج ۶: كتاب العدل و المعاد؛ «باب ما يعاين المؤمن و الكافر عند الموت»، ص ۱۷۸.