هنگامی که پنهانی و نهانی چون هویدا
یاری‌مان کن و پناهمان ده از شرّ وسوسه شیطان، آن راهزن طریق انسانی و راهبر دوستان خویش به دره‌های ژرف طبیعت ظلمانی، ما را به راه راست هدایت فرما که برزخیت کبری‌ و مقام جمع اسمای حسناست. (1)
خدایا؛ درود بی‌پایان فرست بر مبدأ و غایت ظهور و صورت و ماده اصل نور (که هیولای اولی است) و هم او برزخ کبراست چنانچه [دَنی‌] نزدیک شد پس تعینات را رها کرد [فَتَدلّی‌] و خرامید [فکانَ قابَ قَوسَیْنِ‌] پس در جایگاه یک کمان کامل با دو قوس وجود و تکمیل دایره غیب وشهود قرار گرفت [أو أدْنی‌] یا نزدیکتر از آنکه همان مقام عماء است، بلکه در آن جایگاه هیچ مقامی نیست - بنابر اصح نظریات - (عنقا شکار کس نشود دام باز گیر). (2)
و خدایا؛ درود فرست بر آل او که ظهور الهی را گشایشگر و نور الهی را نمایانگرند بلکه نورٌ علی‌ نور هم ایشانند، ریشه و شاخه درخت مبارکه زیتون و سدرة المنتهی‌ [درختی در بالاترین مکان بهشت‌] هم اوست (3) و هم او جنس و فصل کوْن جامع و حقیقت کلیه است. (4)
مخصوصاً درود بر آن کسی که ولایت محمدیه را به نهایت رسانده، فیضهای احمدی را پذیرفته (قبض کرده)، با وصف ربوبیت الهی پدیدار شود چنانچه پدرانش با عبودیت آشکار شدند، چرا که عبودیت حقیقتی است که کُنه آن ربوبیت است. آنکه خدا را در مُلک و ملکوت جانشین و ائمه کجاوه جبروت را پیشوا، احدیت اسماء الهی را