است یک وقتی [رواج پیدا] کرد و بعد فهمیدند بیخود است. آنهایی که مدعی همان مسائل بودند، مدعی بودند به اینکه مثلاً باید با مردم برادر بود، با مردم [مساوی‌] بود، خودشان برخلاف می‌کردند، خودشان خلاف آن چیزی که می‌گفتند می‌کردند و مکتبهایی که عرضه داشتند به مردم، این مکتبها در مکتبهای فکری و عقلی که اصلاً از اول [ارزشی‌] نداشتند، در مکتبهای اقتصادی هم معلوم شد که درست نبوده است، الآن درست نبودنش با اینکه ثابت شده، حالا نوبت رسیده به جوانهای ما و به شرق، از آنجا آمده به شرق، در شرق حالا اول این است که خیال کنند حالا مکتبی است، یک چیزی است [دایماً] دنبال این می‌روند.
گرایش کورکورانه به مکتب‌های وارداتی
این یک وابستگی فکری است که انسان از مکتب خودش دست بردارد برود سراغ مکتب دیگران. از اقتصاد خودش دست بردارد برود سراغ اقتصاد دیگران، اقتصاد خودش را اصلاً نظر نکند، نفهمد که چیست، مثلاً اقتصاد اسلامی چیست اینها اصلاً نمی‌دانند، ازشان بپرسید که اقتصاد در اسلام چیست اصلاً نمی‌دانند. در عین حالی که این را نمی‌دانند رفتند سراغ اقتصاد مارکسیست! در صورتی که آن در خارج شکست خورده است. و هکذا ما الآن جمعیتی هستیم که از حبس بیرون آمدیم؛ از آن حبسهای طول پنجاه سال. حالا ما بیرون آمدیم. دَرِ حبس باز شده است و ما آمدیم بیرون. لکن از این حبس که بیرون آمدیم، باز یک گرفتاریهای زیاد دیگری داریم که در رأس همه گرفتاریها همین گرفتاری فکری است. این را باید اساتید دانشگاه، معلمین، آموزگارها بچه‌های ما را از این انگل بودن و از این افکار بیرون بیاورند، آنها که خودشان مبتلا به آن افکار نیستند، آنها که هستند که نمی‌توانند. همه بساطی که الآن در ایران هست بساطی است که [هنوز] اسلامی نیست.
تلاش برای تحقق حاکمیت اسلام
البته جمهوری اسلامی تصویب شده است. قانون این جمهوری هم تصویب شد. این‌