هر دوشان با آرای کم نظیر این [ملت‌] تصویب شده. اما مقصد که این نبوده است که ما یک پرچم جمهوری پیدا بکنیم و یک تمبر جمهوری و یک [عنوان جمهوری اسلامی‌] مقصد که این نبوده. مقصد این بوده است که جمهوری اسلامی، یعنی سرتاسر مملکت اسلامی باشد. مردم رأی دادند به جمهوری اسلامی، سرتاسر باید اسلام باشد و کارشناسهای اسلامی باید اسلام را معرفی کنند. ادارات باید ادارات اسلامی بشود. هر جا که هست من جمله همین بهداری. بهداری که یکی از مؤسسات بزرگی است که خدمت باید بکند و زیاد می‌تواند خدمت بکند و خدمت بسیار شریفی است. خوب، این خدمت بسیار شریف باید با ترتیب اسلامی باشد و باید هم اداراتش و هم بیمارستانهایش و هم همه مؤسساتش براساس اسلام باشد. یعنی نمی‌شود انسان بگوید که ما مسلم هستیم وقتی که برویم در مؤسساتشان ببینیم که بویی از اسلام نیست. ما بگوییم ما به جمهوری اسلامی رأی دادیم و مملکت ما جمهوری اسلامی است، لکن برویم تو بازارش، ببینیم [هنوز] ربا هست. و برویم توی اداراتش ببینیم [هنوز] رشوه است. برویم در فلان جا ببینیم کم کاری و بیکاری و - عرض می‌کنم - هرزه روی و این‌طور چیزها. این نمی‌شود. این تناقض است مابین جمهوری اسلامی و عمل. ما باید کوشش کنیم که این مملکت را مملکت اسلامی کنیم و اسلام است که می‌تواند ما را نجات بدهد از این بساطی که سر ما درآوردند و اسلام بود که ما را نجات داد از این سلسله کثیف و از این دستهای پلیدی که دنبال آن بودند.
اسلام، عامل تحرک و جانفشانی
اگر بنا بود اسلام را ما برمی‌داشتیم یک چیز دیگر می‌آوردیم، یک حزب می‌خواستیم درست کنیم نمی‌توانستیم [پیروز شویم‌]. چقدر حزبها از سر اول مشروطه تا آخر آمدند، لکن چون اسلام دنبالش نبود [پی درپی‌] شکست بعد از شکست [خوردند] اصلاً کامیابی از اول نبود، برای اینکه ملت مسلم است. البته معلوم است ملت مسلم است دنبال این است که کی صدای اسلام را بلند کند. هرکس صدای اسلام را بلند کند مردم با