سخنی با کارتر
حالا ما فرض هم می‌کنیم تو چهار سال دیگر هم، پنج سال دیگر هم بخواهی رئیس جمهور بشوی. آخر ارزش دارد که یک انسانی، یک ملتی را، ملت دویست و چند میلیون جمعیتی را در نظر مردم اینطور جلوه بدهد. ارزش دارد؟ برای چهار پنج سال دیگر جنایت کردن. خوب، ریاست کردن اینها، همان جنایت کردن است. ارزش دارد برای ریاست کردن که مساوی با جنایتکاری است پنج سال. اینکه این قدر یک ملت امریکا را که آنها تقصیری در این باب ندارند، این قدر آنها را آلوده کند. و مردم دنیا را به ملت امریکا بدبین کند. تو خدمتگزار به ملت خودت هستی! تو اگر خدمتگزار به ملتت بودی، می‌گفتی خوب این جنایت کرده. ما این جنایتکار را می‌دهیم دست کسانی که به آنها جنایت کرده است. این خدمتگزاری بود. این آبرویی بود. همه ملت ایران برای تو هورا می‌کشیدند. اما حالا چه شده؟ حالا تو را یک جنایتکار، بدتر از آن جنایتکار می‌دانند. حالا مشت باز شده دیگر. و تو را یک آدمی می‌دانند که داری ملت خودت را هم به باد می‌دهی. ارزش دارد؟ اگر فرض کنیم تو رئیس جمهور هم بشوی. این ارزش دارد که انسان به این قدر جنایات خودش به پنج سال. حالا این شاه، شاه مخلوع از باب اینکه به قول خودش شاه بود می‌گفت من تا آخر عمرم شاهم. جنایات که می‌کرد می‌گفت: ارزش دارد، من تا آخر عمرم هستم. نمی‌دانست که خدا نمی‌خواهد. اما شما رئیس جمهوری. رئیس جمهور پنج ساله‌اید، شش ساله. یک همچو چیزی نیست.
بعدش باید بروی. تا آخر هم که دیگر نوبت شما نمی‌رسد. رقبای شما هستند در این جورها. معلوم نیست، تو برای توهّم اینکه برسی به این مقام. الآن برای توهّم. الآن که تو نمی‌دانی تو می‌شوی یا آن چند نفر دیگری که کاندیدا هستند. تو سر هم دارید می‌زنید.
شما برای خاطر توهّم اینکه من در پنج سال دیگر، شش سال دیگر، مشغول به این ریاست، و نمی‌دانم این بساط باشم، این را برای توهّم این داری ملت خودت را از دست می‌دهی. داری ملت خودت را و همه شئون امریکا را در نظر شرق فاسد جلوه می‌دهی.
این ارزش دارد که برای یک توهّم، آدم این کار را بکند. این عقل اقتضا می‌کند که‌