اشخاص منصف، یک دادگاه بین المللی اینجاما درست می‌کنیم اگر بتوانیم - اگر گوش به حرفمان ندادند، خوب چه بکنیم - و محاکمه می‌کنیم اینها را. و این متوقف به این نیست که شاه را محاکمه کنیم. این حرفش هم این تکه‌اش درست نیست که «اگر من را محاکمه کنند»، نه، دو تا مجرم هستید که یکیتان از دیگری مجرمتر. یعنی آنی که امر به تو کرده و الزام کرده تو را به این کار، او پیش ما مجرمتر است. تو آلت فعل بودی. آنها فعل را به توسط تو، کارها را به توسط تو انجام دادند و ما آن مجرم بالاتر را عبارت از رؤسای جمهور می‌دانیم و آنها را باید محاکمه کنیم. اگر می‌توانستیم، می‌رفتیم همه‌شان را می‌آوردیم اینجا و می‌نشاندیم و محاکمه‌شان می‌کردیم. محاکمه عدالت. و اگر واقعاً اینها وجدان دارند، همانطوری که قصه را برای شما نقل کردم که یک قاضی که از طرف خود حضرت امیر تعیین شده بود، حضرت امیر را احضار می‌کند و آن هم می‌رود، برای اینکه عدل است می‌خواهند بروند، خلاف دین نمی‌خواهند کاری بکنند. اگر اینها وجدانشان بیدار باشد و منقلب نشده باشند از آن وجدان انسانی به یک وجدان دیگری، ما اگر احضارشان کنیم که ما می‌خواهیم به‌طور عادلانه با شما رفتار کنیم. می‌گویید که از خودمان هم باشد، از خودتان هم باشد. بیایید اینجا ما محاکمه کنیم ما البته شاه را باید اینجا محاکمه کنیم لکن می‌خواهید هم آنجا ما بفرستیم شما را محاکمه کنند. اگر وجدانشان بیدار باشد قبول می‌کنند. لکن ما همچو امیدی نداریم. اما این را ما می‌توانیم که در اینجا غیاباً آنها را محاکمه کنیم. و این موقوف به این هم نیست که شاه را محاکمه کنیم. شاه باید اینجا بیاید محاکمه بشود. برای اینکه جرمهای او اینجا موجود است. و ماآن جرمهای موجود اینجا را نمی‌توانیم نقلش بدهیم به آنجا. جرمهای آنها هم همینطور است که اینجاست و قابل نقل نیست. لکن ما به آنها نمی‌توانیم یک همچو تحمیلی بکنیم. زورمان به آنها نمی‌رسد. و اگر توانستیم آن یک مجمعی که می‌خواهیم، درست بکنیم برای محاکمه و برای اینکه بررسی کنند به اوضاع ما، به این جنایاتی که به ما شده بررسی بشود ببینند ما چه می‌گوییم. و نمی‌گذارند که صدای ما به دنیا برسد. حالا من هم نمی‌دانم که شماها می‌توانید برسانید یا نمی‌توانید. یا وقتی بروید آنجا صدای ما را