اساسی هم که درست کردند، یک جا گفتند که ملت رأی بدهد و خبرگان را تعیین کنند.
ملت رأی دادند خبرگان را، با رأی بسیار زیاد. دو میلیون در تهران برای بعضیشان رأی داده شد. بیشتر یک قدری. و بعد از اینکه خبرگان آمدند و رأی دادند و این قانون را تصویب کردند، باز اکتفا نکردیم گفتیم منتشر می‌کنیم این قانون را، مردم ببینند، قشرها ببینند. می‌گذاریم به رأی مردم. به رأی گذاشتند، و مردم نود درصد رأی به این دادند. نه یک کسی به آنها گفت بیایید بزور رأی بدهید؛ نه یک دیکتاتوری در کار بوده بطور آزاد مردم نود درصدشان، یا یک خورده بیشتر، به این قانون اساسی رأی دادند. حالا چهار نفر آدم آمده می‌خواهند بر تمام شانزده میلیون جمعیت حکومت کنند! ما دیکتاتوری می‌کنیم یا شما؟ شما به دمکراسی خودتان عمل می‌کنید، به آن حرفی که دیگران تو دهنتان انداختند عمل می‌کنید، یا ما که دو دفعه برای مردم [رأی‌] قرار می‌دهیم؟ همه دنیا یکدفعه است، ما دو دفعه به رأی عمومی مردم قرار می‌دهیم. این دیکتاتوری است؟ شما که سرنیزه را برداشتید و تفنگها را کشیدید می‌روید فلان جا تلویزیون آنجا را می‌گیرید، (1) می‌آیند با شماها بیعت می‌کنند و تلویزیون را می‌گیرند؛ و - عرض می‌کنم که - آن «چریکهای فدایی»، همین اشخاصی که همه‌تان می‌شناسید چه اشخاصی‌اند به شما ملحق می‌شوند؛ و آن «فرقانی» که آقای مطهری را، خدا رحمتش کند، کشته است، و سرلشکر قرنی را کشته است، و آقای هاشمی (2) را تیر زده است و خواسته ترور کند، آقای قاضی (3) را کشته، آن هم به اینها ملحق شده [...] شما بفهمید چه وضعی است این.
بدانید که چه کسانی هستند با هم مجتمع شدند. آنها هم که مجتمع شدند یکیش را که دیدید پرونده‌های او در آمده! (4) باقیش هم کم کم شاید پیدا بشود. ممکن است که توی اینها هم یکنفر آدم باشد، اما وضع این طوری است. اگر من نبودم، [اسم‌] جمهوری‌