بکنیم، ولو بر خلاف ملت باشد. می‌ترسند حالا، وحشتشان زده که ما چه بکنیم، می‌آیند به قانون اساسی اشکال می‌کنند! در قانون اساسی اشکالی نیست. اصلاً تعارض و تناقضی نیست. «حاکمیت ملی» الآن یک حاکمیت دو آتشه است. حاکمیت ملی یک دفعه تعیین کرد یکدسته‌ای را که شما بیایید، [باز] دفعه دوم آمده گفته است رأی بدهید. و رأی دادند. این «حاکمیت ملی» نیست؟ رأی دادند به قانون اساسی؛ رأی ندادند به قانون اساسیِ تو و من! جز این است که من و شما برخلاف حاکمیت ملی داریم صحبت می‌کنیم؟ حرفهای ما خلاف حاکمیت ملی است؛ نه این خلاف حاکمیت ملی ماست که یک نفر عادل دانشمند دلسوز ملت، متعهد به اسلام و احکام اسلام، متعهد به اینکه دیکتاتوری فسق است، دیکتاتوری ظلم است، یک همچو آدمی را ما حاکم کرده باشیم بر این ملت. خدمت کرده‌ایم. لکن برای خاطر اینهایی که ایراد می‌گیرند، ما همانطور که آنها دمکراسی دلشان می‌خواست، این اسم را خیلی دوست داشتند، ما یکدفعه آنطور کردیم؛ یکدفعه بالاتر از او. دیگر چه دیکتاتوری در کار هست؟ بنابراین، مسئله این است که به حسب قانون اساسی، به فقیه یک اختیاراتی دادند برای جلوگیری از دیکتاتوری؛ برای جلوگیری از اینکه کسی باشد و مملکت را دوباره به هم بزند و باز همان [کار] را بکند. لازم بود که فقیه باشد. هر قضیه‌ای را که مردم قبولش دارند. بسیار خوب، اینهم قضیه‌ای است که رأی مردم است، مردمی است. اگر مردم همه‌شان یک کسی را گفتند تو این کاره باش، این دیکتاتوری است! اما اگر همه مردم گفتند باش، تو گفتی که نباید باشی، این دیکتاتوری نیست! همه ملت این را می‌گویند، تو می‌گویی نه این نباید باشد! دیکتاتوری نیست؟ همه ملت می‌گویند این دیکتاتوری است. اگر یک همچو چیزی هم نبود، باز خبرگان را تعیین می‌کنند. و این هم که دیکتاتوری نیست. خبرگان می‌آیند یک اشخاصی را که دلسوزند برای ملت، فقیه‌اند، عادلند، صحیح العملند، خیانت به این ملت نمی‌کنند، اینها را تعیین می‌کنند. اینها که نمی‌خواهند بروند خودشان آنجا مشق بدهند، یا مشق نمی‌کنند، اینها را تعیین می‌کنند. اینها که نمی‌خواهند بروند خودشان آنجامشق بدهند، یا مشق بکنند در ارتش! نمی‌خواهند که یک حکومت جائر