بتوانیم و ان شاء الله می‌توانیم که آن توطئه‌ها را خنثی کنیم. لکن آنها از خوف اینکه مبادا ملت همه قوایش را صرف داخل بکند و این توطئه‌هایی که اصیل است پیش آنها، این توطئه‌ها را خنثی بکند، یک طرحهایی خارجی می‌ریزد، یک مسائل خارجی پیش می‌آورد، مثلاً بعض از اقشار را متوجه می‌کنند که در انگلستان یک توطئه‌ای است، در فلان محل، یک توطئه‌ای است، در فرانسه یک توطئه‌ای است و می‌خواهند از آنجا توطئه‌ای را بجا بیاورند که بیایند ایران چه بکنند. خود این هیچ اساس ندارد. محتمل هم هست که همین صحبتهایی که با تناقض گوییهای مختلف و تضادگوییهای مختلف از دولت امریکا صادر می‌شود راجع به اینکه گاهی دخالت نظامی ما می‌کنیم، آن یکی می‌گوید نه نمی‌شود دخالت، دوباره دخالت می‌کنیم، دوباره می‌گویند نمی‌شود دخالت، و از این حرفها، حصر اقتصادی می‌کنیم، حالا چند روز صبر کنید به سازمان ملل می‌بریم، خوب حالا یک قدری صبر کنید، به شورای امنیت می‌بریم، یک قدری مهلت بدهید، این حرفهایی که به نظر می‌رسد که برای مقصد دیگر است نه برای خودش. نه حصر اقتصادی می‌کنند و [نه‌] می‌توانند، و نه دخالت نظامی می‌کنند و [نه‌] می‌توانند. اما می‌توانند با این حرفها ما را، اذهانمان را متوجه به آن طرف کنند و از خودمان غافل بشویم.
هشیاری در برابر توطئه‌های داخلی
در عین حالی که ملت ما باید هوشیار باشد راجع به همان مسائلی که در خارج هم طرح می‌شود و غفلت از او هم نکند، بیشتر نظر باید به توطئه‌های داخل باشد. توطئه‌هایی که در داخل انجام می‌گیرد خیلی زیاد است. و اینها در این توطئه‌ها فنهای زیادی دارند؛ ذوفنون هستند! یک قسمش همین شلوغیهایی است که راه می‌اندازند. در آذربایجان این بساطی که درست می‌کنند و دامن به آن می‌زنند یک قسم اینهاست. در سیستان، در زاهدان، در کجا. یک قسم دیگرش این اختلافاتی که در شهرها و در دهات، در سایر جاها ایجاد می‌کنند. گروه‌های مختلف، اختلافات زیاد ایجاد می‌شود. او جمهوری‌