اسلامی می‌گوید، آن یکی چیز دیگر می‌گوید، آن یکی چیز دیگر می‌گوید. در مقابل اسلام [دائماً] طرحهای متعدد می‌دهند، در عین حالی که می‌دانند پیش نمی‌رود، لکن می‌خواهند ناراحت کنند. همان طوری که خارجیها که طرح می‌دهند برای دخالت نظامی یا حصر اقتصادی و خودشان می‌دانند که یک چیز صحیحی این نیست، لکن این طرح برای مقصد دیگری ممکن است باشد و آن اینکه ما را از این آشفتگیهای داخلی متوجه به آن بکند. به نظرمان بیاید که آن مشکل است. اینها دیگر مشکلات ندارند، احتمال این معنا هست. ما در عین حالی که باید توجه به آن مشکل داشته باشیم و با تمام قوا متوجه به آنجا باشیم، اما نباید از این مشکلات داخلی که شاید پیش آنها اصیل باشد، از این غفلت کنیم. این اختلافاتی که از اول تا حالا ایجاد کردند.
هواهای نفسانی منشأ اختلافات
از آن روزی که یک پیروزی نسبی برای این ملت حاصل شد و این سد را شکستند و دست اجانب قطع شد از این کشور، از آن وقت شروع کردند به ایجاد اختلافات و توطئه‌ها. یک راهش این بود که در هر قدمی که ملت برمی‌دارند یک اختلافی ایجاد کنند. راجع به اصل جمهوری اسلامی حرفها بزنند و مقاله‌ها بنویسند و نطقها بکنند. راجع به مجلس خبرگان صحبتها بکنند که حالا هم دارند می‌کنند. راجع به قانون اساسی مسائل بگویند و حالا هم دارند می‌گویند. حالا هم که قضیه رئیس جمهور است. تاکنون از قراری که گفتند صد و بیست نفر خودشان را کاندیدا کردند. نه اینکه اینها نمی‌دانند که کاندیدایی است که اثری ندارد برای اینکه رئیس جمهور بشود فلان آدم، بیشتر اینها الّا نادرشان می‌دانند که موفق نمی‌شوند، لکن یک مقصد دیگری در کار است غیر از ریاست جمهور، و آن این است که همان ایجاد یک تشنج و اختلاف و این چیزها. برای آنها مطلوب است که کشور ما مشغول باشد. همیشه مشغول باشد به چیزهای داخلی خودش و این شلوغیهایی که در داخل هست و متوجه توطئه نباشد و متوجه علاج نباشد و فلج بشود. بعد هم راجع به مجلس شورا مصیبت زیادتر است. آنجا دیگر از همه زیادتر