دو حال که زمان محمدرضا و این زمان. آن روز اگر مشکلی برای دولت پیدا می‌شد ملت اگر این مشکل را اضافه نمی‌کرد رفع هم نمی‌کرد. اگر می‌توانست اضافه‌اش هم می‌کرد.
امروز همین ملت اگر برای دولت پیشامدی بکند خودش پیشقدم است. می‌بینیم و دیدیم این مشکله را اینها (1) رفع نمی‌کنند. الآن هم در بسیاری از همین ممالک اسلامی می‌بینیم که همان بیماری که محمدرضا به آن مبتلا بود - و به‌طور زیادتر کارتر بر آن مبتلاست - آنها هم مبتلا هستند. آنها هم خودشان را می‌بینند و یک دسته که اقلیتی هستند و به آنها چسبیده‌اند برای منافعشان. ملت خودشان را نمی‌بینند. اصلاً توجه ندارند که ملت هم یک چیزی است. و لهذا برخلاف موازین اسلامی، برخلاف موازین عدل و انصاف، هر چه ظلم می‌توانند به این مستضعفین می‌کنند. جمع می‌کنند و می‌دهند به آن عده‌ای که دور و برشان جمع است. اگر مشکلی برایشان پیدا بشود، ابداً ملت با آنها همراه نیستند.
پشت می‌کنند ملت به آنها. اگر این مشکله را حکومتها رفع بکنند، حالشان خوب می‌شود.
و اگر مشکله بین خودشان هم رفع بکنند که با هم این قدر اختلافات نداشته باشند، از تحت یوغ این ابرقدرتها درمی‌آیند. مادامی که ما با هم اختلاف داریم، این قدرتهای بزرگ استفاده از ما می‌کنند. مسلمین اگر با هم مجتمع بشوند، حکومتها با هم تفاهم کنند، ملتها تفاهم خواهند کرد. ملتها مخالف نیستند با هم. حکومتها نمی‌گذارند که ملتها با هم تفاهم کنند. اگر این مشکله حکومت [ها] برداشته بشود از ممالک اسلامی، هیچ قدرتی بالاتر از قدرت اسلام و مسلمین نیست. برای اینکه، بیش از یک میلیارد جمعیت دارند با خزاین فراوان.
مسئله «ظل الله»
ما حالا بیاییم سراغ تکلیفمان در این زمان که مواجه هستیم با این قدرت بزرگ، و با آن توهّماتی که در ذهن این آقا هست. ما باید همانطوری که در این یک سال، از محرم سال قبل و یک قدری جلوترش تا آن وقتی که سقوط کرد محمدرضا عمل کردیم، حال