بکشاند با توپ و تانک، یک توپ و تانک دیگری را بکوبد، این نبود. ملت در مقابل یک دولت ایستاد و هیچ هم توپ و تانکی نداشت. همه‌اش فریاد و تظاهر و اتکال به خدا بود. از این جهت این امتیاز هست که مال ملت هست این. این نهضت نه کودتاست و نه اینکه یک قدرتی یک قدرت دیگر را از بین برده باشد. یک ملتی یک قدرتی را از بین برده. یک ملتی، در صورتی که نه نظامی بود و نه تعلیمات نظامی داشت و نه چیزی، دانشگاهی بودند و یا دانشجو بودند و یا طلبه بودند و یا زن بودند و یا مرد، مثلاً بازاری بودند و اینها هیچ کدام تعلیمات نظامی نداشتند و ابزار نظام هم دستشان نبود، لکن همه بودند. وقتی همه بودند، یک قدرت ملی، یک قدرت الهی بود. و نکته دیگر، اینکه همه هم که قیام کرده بودند یک چیز می‌خواستند و آنکه حکومت عدل می‌خواستند.
حکومت اسلامی می‌خواستند این آمال همه بود. آن بچه‌هایی که تازه زبان باز کرده بودند از مادرهاشان یاد گرفته بودند؛ می‌گفتند «جمهوری اسلامی». زن و مرد و آنهایی که مطلع بودند، همه می‌گفتند ما حکومت اسلامی می‌خواهیم. پس این نهضتی که در ایران شده است، به واسطه این دو نکته که یکی نهضت از متن ملت و یکی هم عقاید اسلامی و برای اسلام، این اسباب این شد که این نهضت وقتی جلو رفت دیگر شروع نکرد به سرکوبی. الآن شما وضع افغانستان را ببینید. به مجرد اینکه حکومت حالا، حکومت امین را زده زمین، حالا افتاده به آدمکشی. طیاره‌های شوروی بالای سر ملت افغانستان و قوای 45 هزار [نفری‌] اینطور که می‌گویند، قوای شوروی مجهز توی شهرها ریختند و دارند چه می‌کنند. البته آنها مقاومت دارند می‌کنند و بالاخره هم پیروزی با ملت است ان شاء الله. اینجا این‌جور نبود. اینجا بعد از اینکه - دیگر این یک چیزی است که ما همه مشاهد بودیم - بعد از اینکه این قوا شکسته شد و شاه اول رفت و شاه مخلوع اول رفت و دنباله‌اش هم بعد رفت، و اینها بعدش بنا نداشتند به اینکه بریزند تو خانه‌های مردم، سرکوب کنند مردم را، طیاره بیاید و چه. برای آنکه آن ملت بود. همه با هم بودند.
دیگر یک قدرتی نیامده بود روی کار به ضد ملت، ملت بودند و همه با هم رفیق و برادر.
بنابراین، این یک خاصیتی بود در این نهضت ما، که برای این خاصیت دنبالش دیگر این‌