آن منحرفهایی که همیشه منحرفند، اینها همین‌طور به‌طور خودکار، هیچ کس نیامد به شما بیخ گوشتان بگوید بیا برویم چه، خودتان اصل فهمیدید که باید این راه را رفت؛ این راه، راه خداست. شما یک مرتبه‌اش را طی کردید، و او اینکه موانع را که برای پیشرفت اسلام بود و برای پیشرفت احکام اسلام بود، از بین برداشتید. البته بعض موانع هست، اما مهمش را از پیش برداشتید، و همه‌تان با هم، همه اهالی این مملکت با هم یکصدا شدند، و در آن حالی که همه با هم یکصدا مشغول به فداکاری بودند، هیچ طاغوت در کار نبود، الله بود. یک تحول عجیب معجزه آسایی در شما و در سایر قشرهای ملت پیدا شده بود که اصلاً فکر اینکه ما یک مقامی داشته باشیم، یا این کار را می‌کنیم برای مقامی، این کار نبوده اصلاً. آن کسی که با مشت گره کرده جلوی تانک می‌رود و زیر تانک می‌رود، این برای مقام، دیگر نیست، این برای خداست. آن کسی که بدون اسلحه حمله می‌کند به اسلحه دارهایی که آنها بدون ملاحظه می‌زنند، این دیگر برای این نیست که برسد به یک نوای دنیایی، دارد جانش را می‌دهد. کسی که از دنیا می‌خواهد بگذرد، دیگر نمی‌شود برای دنیا باشد. در آن تحول همه‌تان، تقریباً همه آنهایی که در میدان وارد بودند؛ زنها، مردها، بچه‌ها، بزرگها، زنها با بچه‌های کوچکی که در آغوششان بود، در آن حال هیچ ابداً شبهه شیطانی نبود، هیچ آمال شیطانی تو آن نبود. آن حالتان را یاد بیاورید؛ آن حالی که بالای پشت بامها می‌رفتید و الله اکبر می‌گفتید، و شیاطین در اطراف بودند که شما را نشانه بگیرند. در خیابانها می‌ریختید و مقابله می‌کردید با آنهایی که از خدا نمی‌ترسیدند و شما را زیر تانک می‌خواستند بگیرند. آن حالتان را یاد بیاورید. آن حال، حالی است که ولیّ شما خدا بود؛ یعنی همه چیزتان الهی بود، همه حرکت، حرکت الهی بود، شماها یدالله بودید در آن وقت، و این جماعت، این جماعتهایی که با هم یکصدا فعالیت می‌کردند، اینها یدالله بودند؛
یَدُ الله مَعَ الجَماعَة
(1) آن حال را یادتان باشد، همان حال را حفظش کنید. نگویید حالا تمام شد قضیه و حالا بیاییم سر تقسیم؛ تقسیمی توکار نیست، تقسیمی که نیست؛ تقسیم مال آنهایی است که برای آمال دنیایی کار کردند. شما رفتید