شماها هم می‌دانید که در این امانت آیا چه می‌کنید؛ آیا به آنطوری که رضای خداست عمل می‌کنید؟ و ان شاء الله امیدوارم عمل بکنید. و اگر خدای نخواسته قصوری در این امر دارید، جبران کنید. کار، بسیار کار خوبی است، مسئولیتش هم بسیار زیاد است. کار هر چه بزرگتر باشد مسئولیت هم به حجم آن بزرگ است. قرض الحسنه از اعمال بسیار خوب است و بهتر از همین‌طور پول دادن است و نکته‌اش هم، شاید یکی از نکته‌هایش هم این باشد که در قرض الحسنه، فعالیت دنبالش هست، در مجانی، شاید گدا درست کردن باشد، از این جهت، این یک فعالیتی ایجاد می‌کند. آن کسی که قرض می‌کند و موظف است که بدهد این به فعالیت می‌افتد که در وقت خودش بتواند قرضش را ادا کند و بعد هم مازادی که پیدا کرده است ادامه بدهد به کار خودش؛ لکن آن کسی که نشسته کنار کوچه و از مردم [گدایی‌] می‌خواهد، آن هیچ وقت در فکر این نیست که یک کاری بکند؛ برای اینکه دیگر مطالبی ندارد، کسی نمی‌آید از او مطالبه کند که این که گرفتی بده. قرض بسیار اهمیت دارد و قرض الحسنه بسیار اهمیت دارد و در کمتر گناهانی است که به اندازه ربا در قرآن و سنت به او اهمیت داده شده باشد و او را مطرود کرده باشد، و نکته‌اش هم این است که اگر ربا رواج بگیرد، فعالیت کم می‌شود. یکی از نکاتش [این است که‌] در مقابل کار نیست این سودی که می‌برد، آن توی خانه‌اش نشسته یا عیاشی می‌کند و پولش دارد می‌زاید. یک همچو چیزی را که بخواهد ربا بگیرد آدم و تحمیل بکند به مسلمین، این از یک طرف یک ظلمی است به حسب آیه شریفه که تعبیر به ظلم کرده است، و از یک طرف دیگر بیکاری درست می‌کند. این پول باید راه بیفتد وکار انجام بگیرد از آن و رزق پیدا بکند. اینها پول را همین‌طور می‌گذارندش آنجا دست یک کسی و می‌خواهند این پول بزاید برای خودشان بدون کار و این در جامعه فساد بزرگی است و این را ظلم گفته است قرآن شریف: لاتَظْلِمُونَ ولاتُظْلَمونَ؛ آنطور تشبیه کرده است فَأذَنُوا بِحَرْبٍ مِنَ الله، (1) این اهمیت زیاد دارد. و به همان اندازه‌ای که قرض به رب