بهانه ندادن به دست دشمنان انقلاب
مسائلی که گفتید و سایر مسائلی که مربوط به نابسامانیهایی است [که‌] الآن در همه جای کشور هست، باید شما [و] ما متوجه باشیم به موقع حساس کشور، و اینکه طرح این‌جور مسائل آیا الآن به صلاح کشور هست یا موجب فساد می‌شود. ما الآن کشورمان یک کشور متزلزل است. یعنی یک حکومت مستقر نداریم، رئیس جمهور نداریم، مجلس نداریم. و در یک همچه موقعی اگر بنا باشد که همه قشرها متوجه بشوند، اذهانشان را متوجه کنند به آن گرفتاریهایی که در محل خودشان دارند و بخواهند که همه اینها فوراً تحقق پیدا بکند، و اگر پیدا نکند تحصن است، و - عرض می‌کنم که - راهپیمایی است و اینها، این به نظر ما می‌آید که با مصالح کشور مخالف است. الآن قلمهایی در خارج زیاد و در داخل هم هست که بر ضد جمهوری اسلامی فعالیت می‌کنند و می‌خواهند این مملکت ما را منعکس کنند در خارج که یک هرج و مرجی حکمفرماست، که نه ارتش، ارتش است و نه ژاندارمری، ژاندارمری و نه دولت، دولت، همه به جان هم ریختند، همه با هم مخالف، تا برای خودشان اگر بخواهند یک دخالت نظامی بکنند موجه باشد. اگر اینها در خارج ثابت کردند این مطلب را برای خاطر کارهایی که ما اینجا انجام می‌دهیم، ثابت کردند در مجامع بین المللی عمومی که مملکت ایران یک مملکت هرج و مرجی است و اینها قابل اینکه آزادی به ایشان داده بشود نیستند و اینها محتاج به سرپرستند، اگر یک همچه چیزی را آنها دنبال کنند، شواهد هم ما

به دستشان بدهیم، این موجب این می‌شود که یک نفر را مثل رضاخان را، که اینها دارند، در همه [جا] در خود ایران هم از این مسائل، از این اشخاص دارند، کودتا کنند و نه شما بمانید و نه ما.
توجه به توطئه داخلی دشمنان
الآن این وضعی که ما داریم و این چیزی که من می‌بینم که در هر جا اشخاصی در همان جا مشغول توطئه‌هایی هستند و وادار می‌کنند یک اشخاصی را که اشخاص خوبی هستند، لکن عمق مسائل را خیلی مطلع نیستند، وادار می‌کنند به یک کارهایی؛ مثلاً فرض کنید که آذربایجان می‌روند یک بساط درست می‌کنند. کردستان یک بساط درست می‌کنند. بلوچستان یک بساط درست می‌کنند. در تهران می‌آیند، در خود تهران غائله درست می‌کنند. در قم می‌آیند غائله درست می‌کنند. بین لشکریها و بین - عرض می‌کنم که - ژاندارمری و شهربانی و اینها مطلب درست می‌کنند. یک مطلب اینطور می‌شود که روی هم رفته یک مملکتی است که هیچ ضابطه‌ای در کار نیست در آن. یعنی اصلاً نظمی در کار نیست در این مملکت. دادگاهش هم نظم ندارد، سپاه پاسدارشان هم همین‌طور، کمیته‌هاشان هم همین‌طور، قوای انتظامی‌شان هم همین‌طور و روی هم رفته اغراض هم که زیاد است. امریکا هم، آنطور که من می‌فهمم، اصل صحبت مداخله نظامی که می‌کنند و مداخله اقتصادی و حصر اقتصادی، این را مقدمه دارد قرار می‌دهد که اذهان آنجا بروند و توطئه داخلی او مغفولٌ عنه باشد. آنکه نهضت شما را و ما را به هم می‌زند، آسیب زده می‌کند از داخل است، از خارج نیست. یعنی دستجاتی که همه الهام از آن طرف مرز می‌گیرند، اینها درصددند که اینجا اوضاع را مغشوش کنند و آنها در خارج منعکس کنند که مسئله ایران اینطوری است. الآن هر جا بروی یک اختلافی است. هر جا بروی، در هر روز در تمام ایران چند تا اعتصاب هست، چند تا راهپیمایی هست، هیاهو هست، تظاهرات هست. عرض می‌کنم - یک همچه مسائلی دارند درست می‌کنند و به جا می‌آورند. و اسباب این می‌شود که خدای نخواسته یکوقت موجه کنند دخالت خودشان‌

را و دخالت کنند. دخالت به این معنا که بگویند یک مملکت هرج و مرجی است باید اینها را سرپرستی کرد. اینها یک اشخاص وحشی هستند محتاج به اینند که یک قَیمی سرشان بگذاریم. یک قَیم برای ما درست بکنند. ما باید اینطور مسائل را توجه کنیم که یکوقت اساس یک کشوری، اساس اسلام، اساس کشور در تزلزل است.
حفظ آرامش ضروریترین نیاز
ما هم یک گرفتاریهای شخصی داریم. یک گرفتاریهای صنفی داریم. اگر اساس یک کشوری در موقع تزلزل است، حالا وقت این نیست که ما به آن مطالبی که مال خودمان است بپردازیم. نظیر اینکه اگر یکوقت خدای نخواسته زلزله آمد، شما می‌نشینید بگویید که ما قضیه نظاممان چه جوری است. شما فوراً می‌روید سراغ اینکه زلزله زده‌ها را بیرون بیاورید. الآن مملکت شما یک مملکتی است که در معرض زلزله است. در معرض انفجار است. در معرض این است که همه زحمتهایی که تا حالا کشیدید به باد برود. نباید ما دامن بزنیم به اینها. ما باید کمک کنیم آرامش را الآن حفظ بکنیم تا رئیس جمهور تعیین بشود، مجلس تعیین بشود. مجلس جای این کارهاست که یک مملکتی را مجلس باید اداره کند. حالا اگر بخواهید هی هر کسی از یک طرف بکشد، و هرکسی یک بهانه‌ای درست کند، و هر روز توی عرض می‌کنم که جاهایی که محتاج به نظم است بی‌نظمی ایجاد بشود، جاهایی که محتاج به استقرار است بی‌استقراری ایجاد بشود، این یک لطمه‌ای به اصل نهضت می‌زند. مطالب حق است، لکن وقت این نیست.
نظیر همین می‌ماند که اگر کسی بخواهد یک مسئله‌ای بگوید، یا یک فرض کنید مطلب علمی را طرح بکند، مطلب صحیح هست، اما آن وقت که سیل آمده دارد ایران را می‌برد، آن وقت وقت مسئله نیست. مسئله درست، اما وقتش نیست. این مسائل صحیح، اما مسائل، الآن شما گرفتار یک مسئله بزرگتر هستید. مسئله داخلی نیست. مسئله خارج و داخل همه هست. شما باید اول آرامش را حفظ کنید تا این مراحلی که تا دو - سه ماهه دیگر ان شاء الله امید است بگذرد، و یک استقراری پیدا کند، وکلا بروند در مجلس، که‌

دیگر این‌جور نباشد که بگویند یک مملکتی است که هیچی آن درست نشده، همه‌اش، همه‌اش به هم خورده است، که لااقل ما به مردم، به دنیا عرضه داریم که ما هم قانونمان تصویب شد و هم رئیس جمهورمان درست شد و هم مجلسمان. و آنها هم ما را، این رژیم را بشناسند. به اینطور تا مستقر بشویم. وقتی مستقر شدیم آن وقت می‌آییم سراغ اینکه این ....
انگیزه مخالفتها و اغتشاشات
شما خیال می‌کنید که فقط شماها ناراحت هستید. سرتاسر کشور ناراحتی است.
سرتاسر، هر جا به یکجور. و هرکس می‌آید از خارج، دستجات مختلفی که از اطراف مملکت می‌آیند، همه تقریباً می‌گویند طرفهای ما خیلی خراب است، چون از طرفهای دیگر اطلاع ندارند، و حال آنکه همه اطراف خراب است. الآن همه جا خراب. یک مملکت خرابی اینجا گذاشتند و رفتند. و این مملکت خراب الآن اصل مسئله که عبارت از اسکلت حکومت است، درست نیست. و تا این اسکلت درست نشود نباید ما برویم سراغ یک ناراحتیهایی که داریم. خانه ندارم، زندگی‌ام کذاست - عرض می‌کنم که - این حرفها. این حرفها در یک موقعی باید باشد که یک استقراری پیدا کند، که ما آسیب دیگر از آن راه نبینیم بعد برویم سراغ این کارها. این کارها هم باید اصلاح بشود. این کارها را هم مجلس باید اصلاح کند. حکومت باید اصلاح کند. هر که باید اصلاح بشود و اصلاح هم می‌شود ان شاء الله. اما این معنی را باید توجه داشته باشند جوانهای ما که در عین حالی که حسن نیت دارند، می‌خواهند خدمت بکنند، لکن توجه ندارند که این خدمت الآن مضر به مملکت است. الآن اسباب تشتت می‌شود، اختلاف می‌شود. الآن هر غائله‌ای که در هر جا پیدا بشود روی یک انگیزه‌ای است که طرح ریزی شده برای ما.
اینها نمی‌خواهند که یک جمهوری اسلامی در ایران پیدا بشود. با هر طریقی که شده می‌خواهند این را فلجش کنند. طرح ریزی کردند، طرح دادند که باید چه کرد، در ژاندارمری باید چه کرد، در سپاه پاسداران باید چه کرد، در ارتش باید چه کرد، در

نمی‌دانم [هیأت‌] دولت باید چه کرد، در دانشگاه باید چه کرد. اینها یک طرحهایی دارند که همه جا را می‌خواهند به هم بزنند، تا منعکس کنند که نه، اینها قابل این حرفها نیستند. آزادی نمی‌شود به یک همچه ملتی داد. ملتی که وقتی آزاد شد نتواند خودش را حفظ کند و نتواند نظم خودش را حفظ کند، این سرپرست لازم دارد. این یک مسئله مهمی است که اگر کسی اعتقاد به خدا و دین دارد، الآن باید این کار را بکند. اگر اعتقاد به کشورش دارد باید بکند، به ملتش دارد باید بکند. حالا وقت آرامش است آقا، نه حالا وقت این مسائل. ما هم گرفتاری زیاد داریم. همه مملکت گرفتاری دارند. لکن اگر ما همه حالا برویم سراغ گرفتاریهای شخصی، از این اساس بازمی مانیم و اساس الآن در تزلزل است. این محصَّل حرفی است که من به شما و سایر آقایانی که گاهی می‌آیند اینجا عرض کردم.