چنانچه شما آقایان و همپالگیهای شما، سنخ روحانیت همه - ایّدهم الله تعالی - اگر کارهایی خدای نخواسته انجام بدهید که از چشم ملت بیفتید، ولو در دراز مدت، آن روز است که فانتوم لازم نیست دیگر، خود ملت شما را کنار می‌زند. و ملت هم بی‌هادی نمی‌تواند کاری انجام بدهد، وآنها ولو حالا تهیه برای چندین سال دیگر هم باشد کار خودشان را آن وقت می‌توانند انجام بدهند. من خوفم این است که ما نتوانیم، روحانیت نتواند آن چیزی که به عهده اوست صحیح انجام بدهد. من خوف این را دارم که به واسطه بعض تبلیغات، حوزه‌های علمی از آن کار اساسی که حفظ فقاهت است سستی بکنند، و کم کم فقه مَنسی بشود، و در درازمدت اینها نتیجه بگیرند. شما این را خیال نکنید که آنها خیلی دستپاچه‌اند که همین دو - سه روز این کارها را انجام بدهند. اگر توانستند، حالا، اگر نتوانستند نقشه می‌کشند که در پنجاه سال دیگر کار خودشان را انجام بدهند، دست برنمی دارند و یکی از نقشه‌های مهم همین است که قشرهای ملت را از هم جدا کنند، و مهم این است که روحانیت را از ملت جدا کنند.
حفظ مساجد و رونق بخشی به آنها
اینها ضربه‌ای که از روحانیت خوردند از هیچ کس نخوردند. برای اینکه می‌گویند ضربه‌ای را که دیگران هم زدند به ما، اینها وادارشان کردند.
مسجدها مردم را وادار کرد. پس باید مسجدها را ما شروع کنیم بشکنیم. اینکه می‌آیند مسجدها را می‌خواهند خلوت کنند، و بیچاره جوانها و متدینین ما هم اشتباهاً به خطا می‌روند، این است که مسجدها کم کم امسال یک قدری ماه رمضانش کمتر باشد، سال دیگر یک خرده کمتر. بعد از ده سال، پانزده سال دیگر هیچی بشود. آنها عجله ندارند؛ بتدریج هرچه شد. شما باید هوشیار باشید که مسجدهایتان و محرابهایتان و منبرهایتان را حفظ کنید و بیشتر از سابق. شمایی که این معجزه را از مسجد دیدید، حالا باید بروید دنبال این مرکز معجزه، نه رها کنید او را. شمایی که از اسلام یک همچو معجزه‌ای دیدید که همه قدرتها را به هم شکست، نه فقط ابرقدرتها را، قدرتهای دیگر را