کشور ما و برای کشور مُسْلمِ عراق ایجاد کرده است، و برای آنجا بیشتر از اینجا ایجاد کرده است. اینها همینها هستند که بسیاریشان متخصصند، و بسیاریشان دانشگاه رفته و از دانشگاه بیرون آمده‌اند، لکن تربیت نداشتند، تزکیه نداشتند. اگر علم باشد و تزکیه نباشد، هم آن رژیم سابق پیش می‌آید و هم این رژیم صدام. اگر ما تزکیه نکنیم خودمان را و چنانچه همراه با علم، تزکیه نباشد؛ کشور ما هم کشیده می‌شود به همان طرفها و ما هم صدام خواهیم شد. باید تربیت شما، تربیت معلم، یک تربیت اسلامی باشد، یک تربیت انسانی باشد، یک تربیت در صراط مستقیم باشد. والّا تربیت مسکو را نمی‌توانیم بپذیریم و تربیت واشنگتن را هم نمی‌توانیم بپذیریم.
لزوم رفتار انسانی با اسیران جنگی
اگر ما تربیت بشویم، و بحمدالله ملت ما تحولی حاصل کرده است و مقدمه این است که تربیت آخر هم بشود، با همه اشخاصی که با ما هم حتّی مخالف هستند به‌طور انسانیت عمل می‌کنیم. چنانچه الآن می‌بینید که ارتش ما و پاسدارهای ما با این اسَرایی که آوردند، به‌طور انسانیت عمل می‌کنند و باید بیشتر عمل کنند. من سفارش می‌کنم تمام کسانی را که این اسَرا در اسارت آنها هستند، به حسن سلوک و به رفتار انسانی، و مهمان‌اند اینها برای شما. و البته الآن در دست آنها اسلحه نیست. و من اعلام می‌کنم که هرکس از افراد ملت ما اسلحه را کنار بگذارد و بیاید در ملت ما وارد بشود مثل سایر افرادی که هستند، آنها در پناه اسلام محفوظ هستند. ولی ما این قدر ساده اندیش نیستیم که کسانی که اسلحه دارند و اتاق جنگ دارند آنها را هم وارد بکنیم در بین کشور خودمان و شغل به آنها بدهیم و یا معلمشان کنیم و یا در وزارتخانه‌ها ببریم. اسلحه داشتن دلیل بر خیانت است و توطئه.
اسلام خیانتکار را تأدیب می‌کند. و کسانی که توطئه گرند از دنیا بیرون می‌کند. ما نه آن طور هستیم که اگر توبه کار بشوند و اسلحه را زمین بگذارند و بیایند، آنها را نپذیریم. اگر هر یک از جیش عراق که به روی ما اسلحه کشیده است اسلحه را کنار بگذارد و پناه بیاورد به مملکت اسلامی ما، آنها را مثل مهمانان عزیز می‌پذیریم. و هرکس از این جناحهای داخلی که تا حالا شرارت کردند و مشغول شرارت‌اند دست بردارند و اسلحه‌