خودش را مطلقاً بگیرد؛ لکن می‌تواند کمش بکند. نمی‌گویم قدرت ندارد؛ از اختیار خارج است و معاقبیم. نخیر، همه معاقبیم در گفتارمان در کردارمان در نظرهامان. در همه چیز ما مسئولیم.
باید توجه به این معنا بشود که حتی الامکان، آن قدری که لازم است، خصوصاً در این موقع از زمان که ملت ایران و کشور ایران مبتلا به همه گرفتاریهاست و همه باید کوشش بکنند که گرفتاری را زیادش نکنند، دنبال این باشند که کم بشود دعواها، زیاد نشود. کوشش کنید تفاهم بشود، اگر بنا باشد که شما در «میزان» حرفی [بزنید] که خدای نخواسته خلاف میزان عمل بکنند، به یک طایفه‌ای شروع کنید چه کردن، آن طایفه هم اسمش را میزان نمی‌گذارند، چیز دیگر می‌گذارند، آنها هم شروع می‌کنند به این طرف.
حالا آن‌طور نیست که مثل زمان سابق باشد که «اعلیحضرت همایونی» هرچه گفتند همان مُتَّبع است. حالا از آن بالا تا پایین هر که حرف بزند، آن پایین پایینها هم، که به خیال ما و شما پایین‌اند که نیستند، اعتراض می‌کنند. اعتراضشان را هم می‌بینید. الآن وضع این‌طور است که کسی جلو کسی را نمی‌تواند بگیرد، و نگرفته است. اگر هرکس شروع کند مطلبی بگوید که به یک طایفه‌ای بر می‌خورد، این هم دنبال این می‌آید که به شما جواب بدهد، یک قدری هم اضافه‌اش می‌کند. فردا هم شما بگویید یک قدری بالا پایین؛ خوب، این همین طوری می‌رود تا اینکه همه قلمها بشود چماق و زبانها بشود خنجر!. باید همه ما، همه ملت ما، روزنامه‌ها، همه تبلیغات، فکر این معنا باشندکه این بار سنگین که الآن آمده است روی ایران سَبُکش کنند. الآن همه اطراف ایران یک بساطی است. یک جا جنگ است، یک جا اشرار خانه‌های مردم را چه می‌کنند؛ این اشرار زمینهای مردم را چه می‌کنند. این مسائل هست، و تبلیغات دامنه‌دار هم هست که اگر یک کار جزئی انجام بشود، در خارج بزرگش کنند و در همه جای دنیا تبلیغش می‌کنند.
هدف دشمن از ایجاد اختلاف
ما باید حتی الامکان کاری بکنیم که یک وقت خدای نخواسته این‌طور نباشد که در