می‌شوند و اینهایی که گرفتار اوضاع جنگ هستند و اینهایی که آواره شدند و در این زمینها و در این چادرهای بدون همه چیز دارند زندگی می‌کنند، اینها بنده‌های خدا هستند. و از من افضل‌اند. و محتمل است که از شماها هم افضل باشند. چرا ما به فکر آنها نباشیم؟ فکر نجات امَّت نباشیم؟ چرا یک ذرّه از آن چیزی که در دل انبیا بود در دل ما نباشد: فَلَعَلَّکَ باخِعٌ نَفْسَکَ (1) شاید تو می‌خواهی خودت را هلاک کنی! غصه می‌خورد از بس برای این مردم. غصه پیغمبر برای این کفار بود، این کفار! غصه می‌خورد که اینها نمی‌فهمند دارند چه می‌کنند. اینها دارند برای خودشان جهنم می‌سازند. چرا ما یک ذرّه، یک بارقه کوچکی از این نفسهای مطمئنّه شریف در قلبمان نباشد که برای این امّت کار بکنیم، نه برای خودمان؟ اگر همه کوشش کنید که برای امّت کار بکنید، همه چیز اصلاح می‌شود. همه ما بنامان بر این باشد که در این سال جدید که ان شاء الله به خیر برایتان باشد، به فکر این باشیم که برای این امّت هر کاری می‌خواهیم بکنیم؛ این مقام را برای امّت خرج کنیم؛ این پست را برای امّت بگیرم. اگر این مطلب حاصل بشود ولو به یک مرتبه نازلش هم باشد، این سال جدید، سال صلح و سال صفا واقع می‌شود.
من امیدوارم که خداوند دست ما را بگیرد، و ما را به وظایف خودمان آشنا کند؛ و عیوب نفسانی ما را به ما بفهماند؛ و راه نجات از آن نفسانیات را به ما هدایت کند.