احتیاج همه انسانها به موعظه
من راجع به روزنامه‌ها و سایر مطبوعات و مجلات و رادیو تلویزیون وهمین‌طور راجع به جهات عمومی، مکرر صحبت کرده‌ام، لکن تذکر وموعظه تکرارش مؤثر است.
یکی از اموری که حتی در امراض مؤثر است «تلقین» است؛ یا خود مریض به خودش تلقین کند، یا کس دیگری به او تلقین کند، که تو خوب شدی، تو خوب می‌شوی. این مکرر وقتی که شد، در نفس انسان اثر می‌گذارد. موعظه این نیست که انسان یک کلمه بگوید وبرود. مسائل علمی که در یک کتاب - فرض کنید - نوشته می‌شود، اگر دو دفعه یک مسئله علمی را طرح بکنند، این غلط است؛ مسئله علمی برای فهمیدن اگر یک دفعه [گفته‌] شد، بس است. اما مسائل وعظ و تنبیه و ارشاد مسائلی است که علاوه بر محتوای خودش، تکرارش مؤثر است. یکی از نکات اینکه در قرآن مسائل تکرار شده است، منتها به صورتهای مختلف [همین است.] و از اعجاز قرآن هم این است که یک مسئله در عین حالی که در آن تکرار شده است، تکرار نشده است؛ یعنی، محتوا یک مطلب است وطور درطور هی بحث می‌شود در آن. این برای این است که هرجا انسان نگاه کرد، گوشش بخورد به آن موعظه‌ها.
در موعظه هم این‌طور است که انسان باید هم خودش، خودش راموعظه کند، هم در معرض موعظه واقع بشود. همه انسانها احتیاج به موعظه دارند، هیچ انسانی نیست که محتاج نباشد به وعظ، منتها انسانهای طبقه بالا واعظشان خداست وانسانهای بعد