اعاده حیثیت و استقلال ارتش در انقلاب اسلامی
البته تا حالا من موفق نشده بودم که آقایان را از نزدیک ببینم. حالا که این توفیق حاصل شد، لازم است من چند نکته را به آقایان بگویم:
یکی اینکه شما خودتان حاضرِ صحنه از اول انقلاب تا حالا بوده‌اید و آن ناگواریها [را] که بر ایران گذشت شاهد بوده‌اید. و هر یک هم تاریخ خوانده‌اید [و] دیده‌اید که از ناحیه شاهنشاهی و خصوصاً این پنجاه سال از ناحیه قدرتهای بزرگ، به کشور شما چه گذشته است. و شاید بتوان گفت که بر ارتش از سایر قشرهای ملت ناگوارتر گذشته؛ برای اینکه با آمدن مستشارهای خارجی در بین ارتش و آن مسائلی که پیش آوردند، اینها در صدد بودند که اصل غرور ارتش را بشکنند. ارتش وقتی می‌تواند استقلال و غرور خودش را حفظ کند که ببیند خودش هست، نه اینکه از خارج یک کسی بیاید یا مستشارانی بیایند و بخواهند او را اداره کنند. معنای «از خارج آمدن» این است که ارتش ارتش استعماری است؛ خودش حیثیتی از خودش ندارد. از این جهت، بر ارتش، به حسب قاعده، باید بدتر گذشته باشد تا به سایر قشرها. اینها اگر محرومیتهایی داشته‌اند - که داشته‌اند - و اگر رنجها و عذابهایی دیده‌اند - که همه دیده‌اند - اینها برای آن‌ها شاید