نکردند.
باید مردم را آشنا کنید به وظایف خودشان. و از مردم هم تقاضا می‌شود که راهپیماییها به عنوان راهپیمایی نباشد، به عنوان دستجات باشد. همان دستجات سنتی با حفظ جهات شرعی اسلامی. و عاشورا را زنده نگه دارید که با نگه داشتن عاشورا کشور شما آسیب نخواهد دید. شما گویندگان نقش مهمی در این باب دارید و مسئولیت بزرگی هم دارید؛ چنانچه تمام علما، هم نقش بزرگ دارند، هم مسئولیت بزرگ. هرکس به اندازه خودش مسئولیت دارد.
حوزه‌های علمیه و مسئله قضاوت
علما باید کمک کنند به این جمهوری اسلامی، کنار ننشینند. کنار نشستن مثل کنار نشستن صدر مشروطیت است، و حالا بدتر از آن وقت است. کنار ننشینند و بگویند که قضاوت کذا و کذاست. خوب قضاوت به عهده شماهاست. اسلام قضاوت را به عهده فقها گذاشته است. شما کنار می‌نشینید و می‌گویید که چرا قضاوت خوب نمی‌شود؟! قضاوت خود به خود خوب بشود؟ قضاوت با کوشش شما باید خوب بشود. در هر حوزه‌ای، علمای آن حوزه قاضی درست کنند. یک کشور سی و چند میلیونی، چند، چندین هزار قاضی لازم دارد. و ما از باب اینکه قضاوت به عهده‌مان هیچ وقت نبوده است، دنبال این نبوده‌ایم که مسائل قضا را بحث کنیم، مسائل قضا را یاد بگیریم. و الآن ما برای قضاوت احتیاج داریم، دنبال قاضی دارند می‌گردند. آقایان که می‌توانند قاضی بشوند، می‌توانند کمک کنند به قضاوت، تربیت کنند قضات را. کنار می‌نشینند و اشکال می‌کنند. اشکال آسان است، حلش مشکل است. خوب بعد از آنکه ما افراد کم داریم، کمبودی از حیث قضاوت - خصوصاً - در این مملکت کمبودی دارد، آقایان مکلف نیستند که تربیت کنند قضات را؟ حوزه‌های علمیه موظف نیستند که حالا که قضاوت می‌خواهد به‌طور مشروع عمل بشود، قاضی‌اش هم باید قاضی شرعی باشد، این می‌شود به اینکه همه کنار بنشینند و هی اشکال کنند؟ اول اشکال به خود آقایانی است که کنار