الحَمدُلِلَّهِ رَبِّ العالَمین، و الصَّلوةُ وَالسَّلامُ عَلی‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطّاهِرینَ، وَ لَعْنَةُ الله عَلی‌ أعْدائِهِمْ اجْمَعین. اشْهَدُ انْ لا الهَ الّا اللهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، وَ اشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسولُهُ، وَ انَّ عَلیّاً امیرَالْمُؤمنینَ وَ اولادَهُ الْمَعصومینَ صلواتُ الله علیهِمْ خُلَفائُهُ، وَ انَّ ما جاءَ به رسول الله صلی الله علیه و آله حقٌّ، و أنَّ القبر و النشور و الجنّة و النار حقٌّ، وَ انَّ اللهَ یَبْعَثُ مَنْ فی القبور.
وَصیّتی است از پدری پیر که عمری به بطالت گذرانده و توشه‌ای برای زندگی ابدی برنداشته و قدمی خالص برای خداوند منّان نگذاشته و از هواهای نفسانی و وساوس شیطانی نجات نیافته، لکن از فضل و کرم خداوند کریم مأیوس نیست وبه عفو و عطوفت او دل بسته و همین تنها زاد راه او است، به فرزندی که از نعمت جوانی برخوردار است و فرصت برای تهذیب نفس و خدمت به خلق خدا در دست دارد و امید است چنانچه پدر پیرش از او راضی است خداوند بزرگ از او راضی باشد و توفیق خدمت به محرومان که شایستگان ملتند و مورد سفارش اسلامند، هرچه بیشتر به او مرحمت فرماید.
فرزندم، احمد خمینی - رَزَقَک الله هِدایَته -! جهان چه ازلی و ابدی باشد یا نه و چه سلسله‌های موجودات غیرمتناهی باشند یا نه، همه فقیرند چون هستیْ، ذاتی آنان نیست.
اگر با احاطه عقلی جمیع سلسله‌های غیرمتناهی را بنگری آوای فقر ذاتی و احتیاج در وجود و کمال آنها به وجودی که بالذات موجود است و کمالاتْ، ذاتی آن است، می‌شنوی، و اگر به مخاطبه عقلی خطاب به سلسله‌های فقیر بالذات نمایی که «ای موجودات فقیر چه کسی قادر است رفع احتیاج شما را نماید؟» همه با زبان فطرت‌