در آستانه چهارمین سال پیروزی انقلاب اسلامی ایران اگر نگاهی به نخستین سال نهضت تا پیروزی و نخستین روزهای پیروزی تا امروز بکنیم و نشیب و فرازها و تحولات چندین ساله، خصوصاً سالهای پیروزی را با دقت از نظر بگذرانیم و افکار طبقات مختلف و گروه‌های متعدد را سنجش نماییم، به برداشتهای ارزشمند و نتایج بسیار سودمندی می‌رسیم که برای نسل حاضر و نسلهای آینده درسهایی انسان ساز می‌باشد، و شاید تاریخ نویسان جامعه شناس و سیره نویسان روشنفکر و متعهد، برای نسلهای آینده عمیقاً به این کار سودمند برخیزند.
ما اگر با یک نظر سطحی از نخستین روزهای نهضت تا پیروزی، و از پیروزی تا کنون به کردار طبقات مختلف و گروهها نگریسته و ارزیابی کنیم، می‌توانیم تا حدودی مدعیان پرتوقع و فداکاران بی‌توقع را به‌طور اجمال از هم جدا کنیم. قشرهایی که انقلاب را با فداکاری بیدریغ و جان نثاری سخاوتمندانه، بی هیچ چشمداشتی به پیروزی رسانده، و از پیروزی تا کنون برای دفاع از انقلاب و رفع مشکلات از پای ننشسته‌اند و تاکنون با آنکه سنگینی انقلاب به دوش آنان بوده است توقع نام و نشان و مقامی نداشته و ندارند، اینان توده‌های میلیونی و محرومان جامعه هستند - که خدایشان قدرت و سعادت دهد. و در