حاضریم به اینکه جنگ بکنیم. اینجا که از خودمان است و جنگ می‌کنیم، آنجا هم از خود ما است. ما حاضریم، لکن راه دادن به ما برای رفتن، باید یک چیزی ما به شما بدهیم که شما راه بدهید! باید ما مجرم را دیگر کار نداشته باشیم! باید بنشینیم صلح کنیم دیگر با هم، دست به گردن هم بیندازیم که اینهمه آمدی جرم کردی! برای اینکه حالا می‌خواهی به من همراهی کنی، بیا یک چیزی هم به ما بده تا همراهی کنیم! نه، این مسئله غیرعقلایی است و هرگز نخواهد شد. مسئله راه دادن یک چیزی است که شما باید التماس کنید که ما بیاییم برویم سراغ آن کار را بکنیم. ما داوطلب هستیم، شما باید از ما خواهش کنید که آقا بیایید با ما کمک کنید تا ما برویم جلوی این را بگیریم، اگر راست می‌گویید که با اسرائیل مخالفید و اگر مسئله این نیست و با اسرائیل مخالف نیستید و می‌خواهید ما نرویم آنجا، شرط را اینطور قرار می‌دهید که حالا بدون همه قیدی مصالحه کنیم، آن وقت شما تشریف بیاورید ببرید. آن هم «تشریف بیاورید» حرفی است، تا به صورت واقعی.
من امیدوارم که ان شاء الله، همان طوری که شما در جبهه‌های جنگ پیروز شدید و پیروز هستید و امیدوارم که همیشه پیروز باشید، همین‌طور در معنویات هم، که مهم است - که این مادیات تابع آن معنویات است - این معنویات هرچه قوی بشود، شما قویتر خواهید شد. یک نفر آدم با ایمان می‌تواند با هزاران نفر بی‌ایمان مقابله کند، و شما در این - عرض - مدتی که جنگ کرده‌اید، دیده‌اید که مسئله این طوری است که ایمان وقتی که در میدان می‌آید، همه چیز را از بین می‌برد. مقابلش هرچه هست از بین می‌برد ..
ان شاء الله، خداوند ایمان همه ما را زیاد کند. و شما را در این دو قطب معنویت و مادیت تقویت کند. و اسلام را ان شاء الله، از شرّ همه قدرتمندان نجات بدهد. و این تحولی که در ایران هست ان شاء الله، باقی باشد. و تا ظهور امام زمان، این ملت بتواند این کشور را به‌طور شایسته تحویل ایشان بدهد، ان شاء الله.