انا للَّه و انا الیه راجعون
در سالروز قدس سال 1361 غم انگیزترین و دردناکترین روزها را می‌گذرانیم و اسفناکترین و مصیبت بارترین ایام را پشت سر می‌گذاریم. نه فقط غم و درد برای شهدای بی پناه و بیگناه لبنان مظلوم، و نه فقط أسف و مصیبت از حمله دامنه‌دار اسرائیل جانی با بمبهای خوشه‌ای و آتشزا به ساکنین عرب و مسلمانان بیروت، که موجب شهادت و آسیب هزاران پیر و جوان و زن و مرد و کودک بیگناه بی‌پناه شده است، و نه برای نقشه‌های شوم امریکای ابر جنایتکار، و نه برای هدم اساس اسلام در ایران و سایر کشورها، و نه برای کمکهای مادی و معنوی مصر و اردن و دیگر هم قطارانشان به دو جنایتکار افسار گسیخته «بگین» و «صدام»، که اینان خوی درندگی و جنایتکاری دارند و زندگی و حیات مادی آنان بستگی به تجاوز به حقوق ملتها و مستضعفان جهان دارد، و تحت ستم قرار دادن و سرکوبی ملتهای مظلوم از افتخارات آنان است؛ و نه برای تجاوز بی رحمانه صدام عفلقی و حزب بعث عراق به کشور اسلامی ایران و کشتار هزاران کودک، پیرزن و پیرمرد، و به ویرانه بدل کردن شهرهای آباد و سرسبز عرب نشین و فارس نشین ایران، که این حزب مشرک نمی‌تواند اسلام را تحمل کند و برنامه آن براندازی اسلام و هواداران آن است. مصیبت و تأسف و غم و درد برای ابتلای مسلمانان به این حکومتهای خودفروخته و دلباخته به ابرقدرت امریکا و چشم بسته به فرمان‌

دشمنان اسلام و مسلمانان است. اینان برای مخالفت با جمهوری اسلامی و کمکهای نظامی و تسلیحاتی و مادی و معنوی به صدام - که اسلام را دشمن خود می‌داند - عذرهایی می‌تراشیدند و مسئله فارس و عرب را برخلاف دستورات اسلام و قرآن مجید پیش می‌آوردند و در بوقهای تبلیغاتی و مطبوعات در خدمت ابرقدرتها پشتیبانی اسرائیل از ایران را با دروغ شاخدار بهانه می‌کردند.
امروز که اسرائیل به یک کشور مسلمان عربی حمله نموده و مسلمانان را به خاک و خون می‌کشد، چه عذری در خفقان مرگبار خود دارند؟ چه عذری در پیشگاه خدای قهار و ملتهای اسلامی در کمک به اسرائیل و ارباب جنایتکارش دارند؟ چه عذری در تعقیب پیشنهاد ذلت بار «کمپ دیوید» و «طرح فهد» دارند؟ چه عذری در سازش با این جانیان بالذات و خونخواران حرفه‌ای دارند؟ آیا امریکا با امریکای سابق که ما را به دروغ متهم به سازش با آن می‌کردند فرق کرده است؟ و یا اسرائیل با اسرائیلی که به بهانه دروغین دادن اسلحه به جمهوری اسلامی به کمک صدام شتافتند و به دشمنی با ما برای نجات حزب بعث عفلقی یقه پاره می‌کردند، تفاوت کرده است؟
بارالها، مسلمانان منطقه گرفتار یک چنین حکمفرمایانی هستند، چنانچه مولای آنان علی بن ابیطالب گرفتار منافقانی ظاهر الصلاح بود و به دست آنان در مثل این ایام به لقای تو شتافت و از گرفتاریها نجات پیدا کرد.
بارالها، امروز اسلام گرفتار منافقانی جنایتکارتر از «نهروانی» هاست که با نام اسلام، آن را می‌کوبند و با دشمنان اسلام به اسم اسلام و در حقیقت برای چپاول اموال ملتهای مظلوم و محروم و دربند کشیدن آزادگان ملتها سازش می‌کنند ..
خداوندا، این دولتمردان نادان، بار ذلت اسرائیل را به دوش می‌کشند که چند روزی بر ملتهای مسلمان حکومت کنند.
خداوندا، این حکومتهای نادان با داشتن همه امکانات برای پیروزی بر ابرقدرتها، به جنایات امریکا و اسرائیل صحه می‌گذارند، و برای تحکیم پایه‌های کفر شب و روز خود را نمی‌فهمند. بارالها، این خلق مسلمان و مظلوم را از چنگال آنان نجات ده. اما اکنون چه‌

باید کرد؟ آیا راهپیمایی و فریادها و بیقراریها از دست دشمنان اسلام و مستضعفان جهان کافی است؟ یا آنکه این وسیله است، نه هدف. گرچه دولتهای منطقه و عمال استعمارگران و ستم پیشگان همین فریادها را نیز تحمل نمی‌کنند؛ و مطمئن باشید که فریادها را در حلقوم ستمزدگان و محرومان خفه می‌کنند. هم آنان که از هم اکنون از فریاد مظلومانی که در هر سال یک مرتبه در حول کعبه آمال خود می‌گردند و ناله و فغان می‌کنند، و در مجمعی که اساسش بر امور سیاسی بنیان گذاشته شده به مخالفت برمی‌خیزند، خروش و پرخاش مسلمانان را برای رهایی قدس، به هر وسیله‌ای که باشد خفه خواهند کرد.
اسلام عزیز و پیامبر عظیم الشأنش و شهید محرابش که در شب مبارک قدر برای محرومین به خاک و خون کشیده شد، این شکوه را به کجا سر دهند که سلطه گران در بلاد اسلامی می‌گویند درد و رنج بکشید و ناله نکنید! در زیر شکنجه‌های امریکا و اسرائیل پلید و دیگر قدرتمندان خرد شوید و دم در نیاورید! دردها زیاد است، لکن چاره چیست؟ ملت ایران به پیروی از قرآن کریم و اسلام بزرگ، راه چاره را یافت و رژیم امریکایی پهلوی را پس از فریادها و اعتصابها با مشت و دندان در مقابل تانکها و مسلسلها از پای درآورد، و صدام جنایتکار و حزب مشرک او را با ایمان و قیامِ للَّه از پای درآورد، و صدام بلند پرواز را که لاف سرداری قادسیه می‌زد به دریوزگی و ذلت کشاند، و تمام توطئه‌ها را با هدایت الهی در نطفه خفه کرد. و اکنون نیز از پای نمی‌نشیند تا آنچه از روز اول به عنوان غرامت و برای تأدیب مجرم خواست جامه عمل پوشد، و تصمیمات شورای امنیت و سازمانهای بی‌ارزش را جز ورق پاره‌هایی در خدمت «وتو» کنندگان نمی‌داند.
آنان با همه عربده‌ها و تبلیغات بی‌پایه سر تعظیم به پیش صهیونیزمها فرو آورده و برای تحکیم پایه‌های حکومت آنان و وابستگانشان چون صدام در آستانه مرگ ننگین به تشکیل جلسه و صدور قطعنامه پرداخته‌اند، و گمان کرده‌اند دولت متکی به خدا و ملت عظیم ایران بیدی است که از این بادها بلرزد. ملتی که اکنون طعم شیرین شهادت را

چشیده است و پیرو مولای خود امیرالمؤمنین و اولاد عظیم القدر او که شهادت را فوز عظیم می‌دانسته و در محراب شهادت و میدان نبرد ندای فزت و رب الکعبه را سر می‌دادند از سازمانهای نوکر ابرقدرتها نمی‌هراسد. ملتی که ابرقدرت امریکا را از کشور بقیة الله - ارواحنا لمقدمه الفداء - با ذلت و خواری راند و نفت و خزائن خود را از حلقوم آن بیرون کشید، از طبلهای تو خالی سازمانهای ساخته آن نمی‌ترسد. و این ملت و دولت پیرو آن، همان گونه که کراراً اعلام نموده‌اند، خواستهای مشروع خود را از صدام و حزب عفلقی می‌گیرند، و برای احقاق حق مشروع خود به هر اقدامی دست می‌زنند «بَلَغَ ما بَلَغْ».
و اما تکلیف ملتها در آستان روز قدس و آستان سالروز شهادت بزرگ انسان تاریخ بشریت آن است که در اجتماعات و راهپیماییهای خود از دولتهای خویش به‌طور جدی بخواهند که با قدرت نظامی و سلاح نفت در مقابل امریکا و اسرائیل به مقابله برخیزند، و اگر گوش نکردند و اسرائیل جنایتکار را که تمام منطقه حتی حرمین شریفین را تهدید می‌کند و هم اکنون عمق خواسته‌های او واضح شده است، تأیید کردند، با فشار و اعتصابات و تهدید، آنان را مجبور به عمل کنند. در حالی که اسلام و اماکن مقدسه آن مورد تهدید به تجاوز قرار گرفته هیچ فرد مسلمانی نمی‌تواند در مقابل آن بی‌تفاوت باشد. و آنچه در این موقع که اسرائیل تجاوز گسترده به بلاد مسلمین نموده و مسلمانان بیگناه و بی‌پناه را به خاک و خون کشیده است دولتهای منطقه انجام می‌دهند جز یک کلام بی‌محتوا و سازشکارانه نیست. و مصیبت بارتر آنکه از دست اسرائیل به امریکا - جنایتکار اصلی - پناه می‌برند؛ و در حقیقت از خوف مار به اژدها روی می‌آورند، و با داشتن ابزار مقابله با آنان حاضر به یک کلمه خشن یا یک تهدید نیستند. و با این وضع باید همه حاضر برای محو و نابودی شوند و در طول زندگی خود به هر ذلتی تن در دهند.
ایران همان گونه که اعلام کرد جز از راه عراق و برکناری حکومت حزب بعث نمی‌تواند اقدامی مؤثر کند، و پس از حصول خواسته‌های مشروع خود داوطلب است که خیلی بیشتر از حال در کنار سایر مسلمانان و بویژه ملتها و دولتهای عربی در نبرد با اسرائیل تشریک مساعی نماید، و به عنوان یکی از قدرتهای بزرگ مسلمان منطقه با قدرتهای‌

دیگر منطقه بسیار کوبنده‌تر از این زمان در نبرد با اسرائیل همکاری کند. و اگر خدای نخواسته اوضاع و احوال کشورهای اسلامی و عربی و حکومتهای منطقه به همین منوال باشد که نه تنها سراپا سازش و تسلیم و تأیید از دشمن اصلی و وابستگان به اوست، که کمکهای مادی و معنوی به آنان می‌کنند. ایران مجاهد در پیشگاه مقدس خداوند عذر دارد و از ملتهای اسلامی منهای دولتها استمداد می‌کند که اگر آنان اجابت کردند دست به اقدام مؤثرتر و جدیتری خواهد زد. من به سران فلسطینی نصیحت می‌کنم که دست از رفت و آمدهای خودشان برداشته و با اتکا به خداوند متعال و مردم فلسطین و اسلحه خویش تا حد مرگ با اسرائیل بستیزند، چرا که این رفت و آمدها موجب می‌شود که ملتهای مبارز از شما دلسرد شوند. شما اطمینان داشته باشید که نه شرق به درد شما می‌خورد و نه غرب. با ایمان بر خدا و تکیه بر سلاح با اسرائیل بجنگید، همچون ملت و نیروهای مسلح ایران که بی‌اتکا به قدرتها و ابرقدرتها و با ایمان به خدای تعالی و قدرت لایزال او تا حصول خواسته‌های مشروع خویش دست از اسلحه برنمی دارند.
خداوندا، از این سستیها و بی‌تفاوتیها و جاه طلبیها و خودباختگیها در سراسر جهان به تو پناه می‌برم. خداوندا، برای نصرت اسلام و مسلمین جهان و مستضعفان دربند مستکبران و برای نصرت نیروهای جمهوری اسلامی بر فریب خوردگان بعثی صدامی از درگاه مقدست استمداد می‌طلبم. والسلام علی من اتّبع الهدی.