بی اطلاعی مدعیان اسلام شناسی و جامعه شناسی
متقابلاً تبریک ولادت با سعادت حضرت عسکری - سلام الله علیه - را خدمت آقایان عرض می‌کنم و همین‌طور تبریک سالگرد پیروزی انقلاب و از خدای تبارک و تعالی مسئلت می‌کنم که همه ما را هدایت بفرماید که در راه اسلام پیش برویم و اسلام را تا آنجا که ما قدرت داریم به مرحله اجرا درآوریم.
آنچه که احساس می‌شود این است که این اسلام شناسهای مدّعی اسلام شناسی و مدّعیان جامعه شناسی، اینها باز نه اسلام را ازش اطلاعی دارند و نه جامعه اسلامی را. شما می‌بینید که اشخاص، گروهها، رسانه‌های خارجی که همه مدّعی این مسائل، البته نه رسانه‌ها، این اشخاص، این گروهها مدّعی این معنا هستند که ما می‌شناسیم جامعه را، مردم را مطلع هستیم از آرا و ... اینها از باب اینکه اطلاع نداشتند بر وضع اسلام و قدرت اسلام و وضع جامعه خود ما، جامعه ایرانی، از این جهت آنها گمان می‌کردند که در همان روزهای اول، ماه‌های اول، این انقلاب نتواند خودش را نگهدارد و این انقلاب از باطن خودش و از خارج منهدم بشود. آنها نمی‌دانستند که انقلاب یک وقت انقلاب مردمی است آنهم با ایده اسلامی و یک وقت هم سایر انقلابات است که گروهی، اشخاصی انقلاب می‌کنند و این دو تا با هم فرقهای زیادی دارند. انقلابی که خود مردم کرده‌اند، کسی یک عده‌ای را بر نداشته ببرد انقلاب کند، یک قدرتمندی نیامده است کودتا کند.

خود این مردم بعد از اینکه اینهمه فشار را در سالهای طولانی دیدند، کم کم احساس کردند که باید این عمل را انجام بدهند و بحمدالله روحانیون و همین‌طور خطبا برای بیدار کردن مردم حظّ وافری داشتند. وقتی یک انقلاب از خود مردم شد این را نمی‌شود با یک دسته‌ای، بلکه با یک لشگرهایی این را بر هم زد. می‌شود که - فرض کنید - یک قدرت بزرگ مثل امریکا حمله کند به ایران و ایران را بگیرد، لکن نمی‌تواند انقلاب را به هم بزند، نمی‌تواند که این مردم را رام کند. ما دیدیم که قدرت به آن بزرگی شوروی به افغانستان حمله کرد، منتهی با یک صورتی که غیر حکومت افغانستان خواسته این را، لکن وقتی وارد شد قدرت و قوای او به افغانستان، فشل شد و الآن به نظر می‌رسد که پشیمانند، لکن رویشان نمی‌آید بگویند. اگر امریکا - فرض کنید - بیاید ایران را بگیرد، ابتدا بتواند یک همچه کاری بکند، نمی‌تواند در اینجا ادامه پیدا کند؛ می‌تواند که طیّاره‌هایش را، جنگنده‌هایش را بفرستد و شهرها را بمباران کنند و اینها، ولی وقتی آمدند روی زمین، مردم آنها را با چنگ و دندان از بین می‌برند. اینهایی که خیال می‌کردند که با یک عده‌ای می‌توانند که ایران را برگردانند از این حال، اینها از باب اینکه نه اسلام را شناخته بودند و نه مردم ایران را و نه این تحول عظیمی را که در ایران پیدا شد و شما می‌بینید و همه می‌بینیم که در خوزستان و آنجاهایی که مرکز جنگ و آنهمه بساط هست، مردم چطور مقاوم هستند.
مباهات به نمازهای جمعه مناطق جنگی
من وقتی جماعتهای روز جمعه بعضی از بلاد خوزستان را، مثل آبادان و اهواز، اینها را و دزفول و اینها را می‌بینیم واقعاً پیش خودم یک مباهاتی می‌کنم که ما یک همچه جاهایی را داریم. اسلام یک همچه مناطقی را دارد؛ منطقه‌ای که هر آنش دارد بمباران می‌شود، جماعتش به آن قدرت، امام جماعتهایش به آن قدرت صحبت می‌کند، جمعه‌اش به آن‌طور با عظمت ایجاد می‌شود. جمعه‌ای که در بلاد جنگی ایجاد می‌شود غیر جمعه‌ای است که در تهران یا در قم یا در جاهای دیگر ایجاد می‌شود، آنجا یک‌

خاصیّت خاصی دارد. جمعه‌های این بلاد جنگی، روحیه به ایران می‌دهد، روحیه به ارتش می‌دهد. و اینهایی که گمان می‌کردند که خیر، یک حمله‌ای بکنند به ایران، یک کاری بکنند یا فرض کنید که صدامی که بازی خورد از قدرتهای بزرگ و خودش هم نتوانست ادراک کند چیزی را، این حمله را کرد و دیدید که بحمدالله الآن رو به زوال است. اینکه از خارج بمباران می‌کند بلاد شما را، این دلیل بر این است که ضعف قدرت نظامی دارد و این از خارج بمب می‌اندازد، توپ می‌اندازد، یا یک وقت هم از بالاها می‌آید و ردّ می‌شود و بمباران می‌کند و این ضعف نظامی است که او دارد. و مضحک این است که در عین حالی که مسئله را دارد دنیا می‌بیند که چطوری هست، باز هم آن «حسین اردنی (1) خودش را می‌خواهد متصل کند به این (2)، خودش را می‌خواهد انتحار کند، این از باب این است که این نمی‌فهمد. وجه صحیحش این است که اینها نه اسلام را از او اطلاع دارند که قدرت اسلام چی است و نه مردم ایران را و نه آن تعهدی که مردم ایران به اسلام پیدا کرده‌اند می‌دانند. آنها خیال می‌کنند که اینها هم مثل خودشان می‌مانند و مثل اتباع خودشان می‌مانند، نمی‌دانند که اگر یک روز اینها از همان شهرهای خودشان، از همان بلاد خودشان سرنیزه را بردارند مردم آنها را از بین می‌برند؛ بخلاف ایران، که ایران آن قدرتهای بزرگ را بیرون راند و الآن هم با اینکه می‌گفتند بعد از چند ماهی ایران به هم می‌خورد، الآن هم سال چهارم را دارید جشن می‌گیرید و بحمدالله قدرت همان قدرت است و بیشتر شده و تعهد مردم همان تعهد است.
تأثیر وصیت نامه‌های شهدا
نمونه‌ای که شما فرمودید که آن پیرزن اینطور گفته است، زیاد پیش من وارد می‌شود، نمونه‌ها زیاد است؛ پیرمرد، پسرهایش، پسرش، شهید شده، می‌آید گریه می‌کند که من می‌خواهم بروم، من به او می‌گویم که آخر تو مثل من پیرمردی، تو نمی‌توانی بروی آنجا

جنگ کنی. خوب من می‌توانم بروم یک کاری بکنم. اینطور شده‌اند. یا فلان زن یا فلان دختر، آنها می‌گویند ما می‌خواهیم جبهه برویم، ما می‌گوییم نمی‌شود شماها جبهه بروید، لکن جدّیت دارند جبهه بروند. و جوانها آنطور، وصیت نامه‌های جوانها را شما دیده‌اید که چیست؟ این وصیّت نامه‌ها اینها، انسان را می‌لرزاند، انسان را بیدار می‌کند. و بحمدالله الآن ایران یک کشور نمونه است و من امیدوارم که با هدایت ائمه جمعه و جماعت مردم رو به اسلام همان‌طور که هستند قدرت خودشان را حفظ کنند و احکام اسلام هم ان شاء الله، همه‌اش پیاده بشود. البته این نهضت و انقلاب، همه اینها مقدمه این است از برای اینکه اسلام پیاده بشود. ما، شما، سایرین یک مقصد دیگری نداشتیم؛ شما نمی‌خواستید یک قدرتی دست بیاورید، شما می‌خواستید اسلام را احیا کنید و بحمدالله در شرف همین مسائل هست. و البته گرفتاریهایی هست و کمبودهایی هست از حیث روحانیت، خصوصاً، از حیث مبلّغ خصوصاً، که ما خیلی کمبود داریم. و اینکه فرمودید که در آنجاها هم حوزه تشکیل می‌شود، تشکیل شده است، بسیار مفید است، ما امروز احتیاج زیاد داریم به مبلّغ، احتیاج زیاد داریم به روحانی و ما داریم از مایه خودمان می‌خوریم. روحانیون ما دارند به جاهای دیگر می‌روند، و حوزه علمیه قم باز احساس کمبود دارد می‌کند. و همین‌طور سایر جاها باید پشتوانه باشند تا اینکه ان شاء الله، این حوزه‌ها محفوظ باشد و من کراراً، به همه تأکید کردم که این حوزه‌ها باید به همان وضع سنّتی خودش محفوظ باشد. فقه، آن فقهی که در بین ما هست یک فقهی است که اگر از آن راه منحرف بشود فقه از بین می‌رود. باید همان طوری که، با همان قوتی که مشایخ ما از اول تا حالا فقه را حفظ کردند، ما هم به همان ترتیب حفظ بکنیم. و من امیدوارم که آقایان همه موفق باشند و باز هم تشکر می‌کنم از آقایان که تشریف آوردند اینجا و ما خدمتشان از نزدیک رسیدیم و این هم یکی از برکات این نهضت و انقلاب است که ما با آقایان ملاقات می‌کنیم و خدمتشان می‌رسیم و استفاده از آنها می‌کنیم. خداوند همه شما را ان شاء الله، موفق کند، و اسلام را به پیش ببرد تا ظهور امام زمان - سلام الله علیه.