برمی‌دارید، باید فکر این باشید که آیا این قدمی که ما برمی‌داریم روبه وابستگی است؛ شیاطین ما را دارند وابسته می‌کنند یا نه روی آزادی است و ما خودمان می‌خواهیم این کار را بکنیم؟
سفارتخانه‌ها هر کاری می‌کنند باید این را قبلاً توجه بکنند که ما داریم این کاری را که می‌کنیم، آیا این کار، ما را یک قدری به وابستگی دارد نزدیک می‌کند یا ما را به رهایی و آزادی دارد نزدیک می‌کند؟ و همین‌طور سایر جاها. ما اگر به فکر این باشیم که خودمان کارهای خودمان را انجام بدهیم، کشور مال خودمان است، زراعتش را خودمان باید انجام بدهیم، فرض کن اداراتش را خودمان اداره بکنیم، کارگری را خودمان باید انجام بدهیم، وقتی این احساس در انسان قوی شد، دنبال این احساس می‌رود انسان. پیدا کردن راه مشکل است، لکن بعد از پیدا کردن، پیمودنش آسان است. یک کسی که در بیابان گم شده است، این هی از این راه می‌زند، از آن راه می‌زند و شاید تا ده سال هم اینطور وقتی برود، نمی‌تواند برسد به مقصد. اما وقتی افتاد در راهی که این دیگر راه، راهی که می‌رسد انسان به جایی، آن دیگر رفتنش نزدیک است. یک کسی در بیابان است، یک قدری از این طرف می‌رود می‌بیند نشد یک وقت از آن طرف می‌رود می‌بیند نشد، تا اینکه بر می‌خورد به راه اسفالت. وقتی برخورد به راه اسفالت، راه را پیدا کرده است، می‌رود و می‌رسد به مقصد.
تلاش برای خودکفایی و رهایی از وابستگی
الآن ما هم اینطور هستیم که بحمدالله، راه را پیدا کرده‌ایم و این از بزرگترین چیزهایی هست که برای ما موفقیت آمیز بوده است و حاصل شده است و رفتنش آسان است، لکن همت می‌خواهد. باید همه همت کنید، دست به هم بدهید و تمام مردم با دولت، با ملت، با هم بجوشند و کوشش کنند به اینکه ما خودمان می‌خواهیم کارهای خودمان را انجام بدهیم و می‌خواهیم خودمان با کفایت خودمان خودکفا باشیم. نه گندم را از خارج بیاوریم، نه - فرض کنید که - چیزهای خوردنی بیاوریم و نه چیزهایی که احتیاج داریم؛ نه‌