توجه به این معنا بکنید که مسائل را طوری طرح بکنید، مسائل را طوری رأی به آن بدهید که در شورای نگهبان رد نشود؛ یا اگر رد می‌شود در هر سالی یکی دو تایش رد بشود. اما شما از این‌ور یک ماه زحمت بکشید و صحبت بکنید و رد و ایراد بکنید و یک مسئله‌ای را تمام کنید، آنها بعد از چند روز بگویند اینها خلاف شرع است، با اسلام نمی‌سازد، یا با قانون اساسی مخالف است که آن هم از روی اسلام است، این وهن برای مجلس می‌آورد و این خوف برای ما ایجاد می‌کند که مبادا یک وقتی مردم خیال کنند که اینها تدین ندارند؛ توجه ندارند که نه، تدین دارند، دیدشان آن دیدی که باید باشد بعضی‌شان نیست والّا نه اینکه بی‌تدین باشند، خیرخواه‌اند، حسن نیت دارند، تدین دارند، اما این‌طور نیست که همه اینها در دیدها یک‌طور باشند، و همه اینها در مسائل یک‌طور باشند. باید طوری بشود که اگر شما با هم اختلاف کردید، مثل اختلاف دو تا مجتهد باشد در مسائل، اختلافی باشد که دو مجتهد با هم دارند. آن اختلاف اگر باشد، پیش مردم هم مقبول است، پیش شورای نگهبان هم مقبول می‌شود. و اما اگر بنا باشد که یکی‌اش از یک طرفی بیفتد که شورای نگهبان بگوید این خلاف اسلام است، شورای نگهبان نمی‌گوید که این خلاف فتوای من است یا خلاف فتوای زید است، او می‌گوید خلاف اسلام است، اگر این‌طور بشود و تکرار بشود، این خطری است برای شما و برای همه. و اگر دولت هم بخواهد این‌طور مشی که گاهی وقتها می‌شود، این را ادامه بدهد و مردم را در فشار قرار بدهد، بازار را در فشار قرار بدهد، بداند که فاتحه آن دولت هم خوانده خواهد شد. جلب نظر مردم از اموری است که لازم است. پیغمبر اکرم جلب نظر مردم را می‌کرد. دنبال این بود که مردم را جلب کند، دنبال این بود که مردم را توجه بدهد به حق. شما هم باید دنبال همین معنا باشید، دولت باید دنبال همین معنا باشد، ارتش باید همین معنا را داشته باشد، پاسدارها باید همین‌طور باشند. اگر خدای نخواسته، بعضی از پاسدارها جوانی بکنند و یک کاری که برخلاف موازین است انجام بدهند، اگر این تکرار بشود خدای نخواسته، چشم مردم از آنها، رأی مردم از آنها برمی‌گردد و مورد سئوال واقع می‌شوند و این مصیبت است. شما گمان نکنید که قدرت نظامی شما را نگه‌