زود خنثی بکند. و این‌طور نیست که حالا توطئه را بگذاریم تا از بین برود، ما برویم ببینیم که باید روی چه موازینی این کار را بکنیم. نخیر، این در مواردی که حتمی است، شما می‌بینید که الآن اگر شما وارد نشوید و دنبال نکنید این قضیه را، این منزل، منزلی است که درش اجتماع کرده‌اند، می‌خواهند که فرض کنید که خلافی بکنند، می‌خواهند که یک انفجاری درست کنند، می‌خواهند یک دسته‌ای را از بین ببرند، این وظیفه مأمورین است که جلویش را بگیرند. این‌طور نیست که این‌طور چیزها را، البته یک موازینی هم دارد، روی موازین بعدها باید صحبت بشود، درست بشود. اما آن چیزهایی که مربوط به این اشخاص فاسد است که بخواهد یک مرکزی باشد، هروئین تقسیم کند بین مردم، این هروئین فسادش از همه چیز بالاتر است. یا یک مرکزی هست که خدای نخواسته، محل مشروبات است، محل اجتماع اشخاص است در اینکه قمار بکنند، در اینکه فحشا بشود، و اینها یک اموری است که باید جلویش را گرفت. نمی‌شود اینها را بگوییم که نخیر، حالا ما صبر کنیم برویم ببینیم باید چه کرد، نه، اینها جلوگیری می‌خواهد، اینها را با قدرت باید جلویش را گرفت.
عدم تجسس در امور شخصی و برخورد با توطئه
البته آنی که ما می‌گوییم این است که به مردم، مردم عادی به خیال اینکه توی خانه‌شان، خودش توی خانه‌اش بخواهد یک کاری بکند حقی ندارد کسی برود، بداند هم که در جوف منزلش یک کاری می‌کند این نهیش می‌کنند؛ اگر یک وقت بریزند توی خانه‌اش، نه، این حق نیست. همچه چیزی نمی‌شود، یک کار خلافی را با یک کار خلافتری ما بخواهیم جلویش را بگیریم، موازین دارد، نهی از منکر موازین دارد، امر به معروف موازین دارد. امّا این، تمام این صحبتها غیر مسئله توطئه است. اگر منافقین - فرض کن - خانه تیمی دارند نمی‌شود گفت که اینها بگذارباشند، حالا چه کارشان دارند، حالا که نیامده‌اند بیرون، خوب، وقتی که بیایند بیرون، یک عده‌ای را می‌کشند، اینها انفجار ایجاد می‌کنند، اینها را باید جلویش را بگیرند. و من در آنجا هم نوشته بودم، که‌