غافل نبودن از شکر خداوند در نعمتها
حالا اگر یک کلمه من وقتی می‌گویم باید بشود، الآن، شب وقتی که باز می‌کنیم رادیو فلان و فلان را، می‌گوید که معلوم می‌شود اصلش در ایران به هم خورده همه اوضاع، برای اینکه فلانی گفته است که باید چه بشود. اگر در قرآن گفت که مردم تقوا داشته باشید، معلوم می‌شود در اسلام اصلاً تقوا نیست؟! قرآن گفته تقوا پیدا کنید. خوب، ارشاد مردم ولو اینکه خوب باشند، یک امر راجح است. خدای تبارک و تعالی پیغمبر را نصیحت می‌کند، امر به تقوا می‌کند، حالا اگر رادیوی فلان بگوید که خوب، خدا به پیغمبر گفته است که یا ایُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ الله (1) پس معلوم می‌شود تقوا نداشته؟! نخیر.
من الآن یکی از نعمتهای بزرگی که می‌خواستم عرض بکنم این وضعی است که ما الآن در ایران داریم. ما نمی‌توانیم از عهده این شکر بربیاییم که ما در همه بلاد الآن، هم ائمه جمعه‌مان، هم مردم، همه توجه دارند به اسلام، هم همه ائمه جماعات، زن و مرد، مردم توجه دارند. شما این نماز جمعه‌هایی که در ایران، سرتاسر ایران بپا می‌شود ملاحظه می‌کنید که در حال سرما با آن وضع سرما، در رطوبت، در یخبندی وارد می‌شوند، در آن گرمای تابستان هم در بلاد گرم وارد می‌شوند، در این بلاد جنگزده مثل آبادان که هر روز مورد تجاوز جنایتکاران است باز هم نماز جمعه بپا می‌شود و مردم در نماز جمعه حاضر می‌شوند. این چی است؟ این چه چیزی است که برای ما حاصل شده؟
این را کی کرده غیر از خدای تبارک و تعالی؟ این نعمتهایی است که خدا به ما داده.
ما بحمدالله الآن یک مجلسی داریم، که ان شاء الله بهتر خواهد شد، لکن مجلسی داریم که خواست اسلام را دارد ایجاد می‌کند. وقتی که ملاحظه مجلس را می‌کنیم، ملاحظه شورای نگهبان را می‌کنیم، ملاحظه دولت را می‌کنیم، ملاحظه قوه قضائیه را می‌کنیم، وقتی همه این را ما ملاحظه می‌کنیم اینها مورد تشکر است که یک دسته‌ای از همین مردم، نه آن بالانشینها و کاخ نشینها، از همین مردم متعارف خودمان، متصدی‌