شدند و دارند زحمت می‌کشند برای این ملت. این ملت را هم تشکر از او می‌کنیم که دارد با کمال قدرت پشتیبانی می‌کند. ملت باید از این دولت تشکر کند و قدردانی کند و دولت هم باید خدمتگزار این ملت باشد و از او تشکر کند. ملت باید از این قوای مسلح، این جوانها که دارند جان خودشان را برای حفظ نوامیس شما فدا می‌کنند، دارند صحت خودشان را از دست می‌دهند و دارند زحمت می‌کشند برای حفظ شما، باید قدردانی بکنند و می‌کنند. ما از شکر خدا نباید غافل باشیم که یک همچو وضعی الآن ما داریم، وقتی می‌رویم جبهه‌ها می‌بینیم که جبهه‌ها جوانها آن‌طور مشغول فعالیت هستند و مشغول جانبازی هستند. وقتی می‌رویم در بیمارستانها، این بیمارها آن‌طور، این علیلها، اینهایی که در جنگ معلول شدند، اینهایی که زخمی شدند، آن‌طور روحیّه اسلامی دارند. ژاندارمری آن وقت چی بود، حالا چی هست؟ ارتش آن وقت چی بود، حالا چی هست؟ ستاد ارتش آن وقت کیها بودند، حالا کی هست؟ همه چیز بحمدالله عوض شده است. ما باید شکر خدا را بکنیم و این را حفظش کنید، حفظش به این است که با هم باشیم. آقا، همه دنیا مخالف ماست، ما خودمان باید با هم باشیم، هستیم با هم، حالا شب نگویند که معلوم شد همه‌شان به هم ریختند، لکن تذکر همیشه لازم است.
بیان مباحث اخلاقی و تکرار آنها
انسان، یکی از نکاتی که در قرآن مکرر هست یا مکررات، برای اینکه، قرآن یک آدم سازی می‌خواهد بکند. قرآن تاریخ نیست، اگر تاریخ بود، در تاریخ، کتاب تاریخ، یک قصه را نوشت، ثانیاً اگر بنویسند زیادی نوشته‌اند، اما کتاب اخلاق باید مکرر باشد.
کسانی که اخلاق می‌خواهند برای مردم بگویند، باید بگویند، بگویند، بگویند تا توی مغزشان بکنند، با یک دفعه گفتن درست نمی‌شود. یکی از نکات بزرگی که قرآن کریم، مکررات را می‌بینید دارد، اینها مکررات نیست، سبک انسانسازی این‌جوری است، هر صفحه را باز می‌کنی دعوت به تقوا، دعوت به خوبی، دعوت به چی، آن صفحه هم باز می‌کنی، قصه موسی را چندین مرتبه ذکر می‌کند، قصه ابراهیم را چندین مرتبه ذکر