می‌کنند. مدتی این کار را می‌کنند، بعد کم کم که می‌بینند نمی‌شود و حاشا کردنش نمی‌شود، کم کم می‌روند دنبال اینکه به یک وجهی مسائل را بگویند. در قضیه خرمشهر، توجه کردید که قضیه خرمشهر، مدتها انکار این می‌کردند که خرمشهر گرفته شده است از آنها. هم صدام می‌گفت که این حرفها نیست، ما چقدر از اینها کشته‌ایم، چه کرده‌ایم، چه کرده‌ایم و هم بوقهای تبلیغاتی دنبال او، این حرف‌ها را می‌زدند. کم کم که آنهمه اسیر گرفتند و نشان دادند و اینها، آنوقت می‌گوید که ما به ارتش قدرتمند خودمان دستور دادیم که شما فتح خودتان را کرده‌اید و حالا عقب نشینی کنید، دیگر ما فتحمان تمام شد.
و تعجب [از] این است که این را در برابر ارتش و نظامیهای خودش و فرماندهان خودش می‌گوید که آنها در باطن نفس‌شان به ریشش می‌خندند - اگر داشته باشند - و می‌فهمند که قضیه چی است. در عین حالی که می‌بیند که همه اینهایی که در مقابلش ایستاده‌اند می‌فهمند که این دارد بی‌ربط می‌گوید، با جرأت می‌گوید. الآن هم همین‌طور است؛ الآن هم این سردار قادسیه باز می‌گوید که سپاه قادسیه من، ارتش قادسیه من چه کرده‌اند! اخیراً می‌گوید که در همین جنگ، چهار هزار نفر ما ایرانی را کشتیم و تاکنون چقدر از دست داده، آنها را گرفتیم آوردیم و چقدر هم اسیر گرفتیم. این همین معناست که نمی‌داند اصلش چه بکند و این باید نفرینش را به امریکا بکند که یک همچو کلاهی سر این گذاشته‌اند. و اگر ان شاء الله، خداوند توفیق بدهد به مسلمین و مسلمین درست توجه به مسائل منطقه بکنند و اسرائیل را از منطقه اخراج و از دنیا بیرون کنند، آنها هم باید به امریکا نفرینش را بکنند. این کشورهای اطراف ما هم که تاکنون هرچه توانسته‌اند کمک کرده‌اند، حالا تازگی می‌گویند که اگر ایران بخواهد وارد عراق بشود، ما ایران را حصر اقتصادی و سیاسی می‌کنیم. شما تا حالا هر کاری توانسته‌اید کرده‌اید. آنطوری که می‌گویند، تاکنون سی میلیارد دلار حجاز کمک کرده است به ارتش عراق و به عراق راه‌ها را هم باز کردند اینها؛ برای اینکه سلاحها را از هر طرف بفرستند برای اینها و افراد هم فرستاده‌اند.
آن بدبخت که آن طرف دنیا نشسته، نمی‌تواند کلاه خودش را نگه دارد، آن هم‌