است و ولیّ است برای همه عالم، و از راه اینها باید رسید به آنجایی که باید رسید.
ابراهیم - علیه السلام - بعد از اینکه مراحلی را طی فرمود، آخرش فرمود، عرض کرد:
وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذی‌ فَطَرَالسَّمواتِ وَالْارْضَ (1) او وَجَّهْتُ وَجْهی‌ می‌گوید و برای رسول اکرم ثُمَّ دَنی‌ فَتَدلیَّ فَکانَ قابَ قَوْسَیْنِ اوْ ادْنی‌ (2) است و بین این دوتا فرق است، با اینکه هر دو در غایت کمال است.
برکات ادعیه وارده از ائمه
و از برکاتی که ما داریم، برای ما هست، برکات ادعیه‌ای است که از ائمه اطهار وارد شده است. ادعیه ائمه اطهار - همان طوری که خود قرآن شریف هم آن‌طور است - که یک سفره‌ای است که پهن شده است برای اینکه همه قشرها از آن استفاده کنند. قرآن را چنانچه ملاحظه می‌فرمایید، در آن اکثراً آیات شریفه‌ای است که اکثر مردم از آن استفاده می‌کنند. و در قرآن شریف آیاتی است که فقهای عظام از آن استفاده می‌کنند. آیاتی است که فلاسفه از آن استفاده می‌کنند. آیاتی است که عرفا از آن استفاده می‌کنند. آیاتی است که خاصه اولیا از آن استفاده می‌کنند. و آیاتی است که رسول اکرم - صلی الله علیه وآله و سلم - به او رسیده است، و به وسیله او به کسانی که لایق هستند رسیده است. قرآن، آیاتی که در این زمینه است که اهل معرفت از آن استفاده می‌کنند زیاد است، مثل اللهُ نُورُ السَّمواتِ وَ الْارْضِ، (3) هُوَ الْاوَّلُ وَ الآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْباطِنُ، (4) هُوَ مَعَکُمْ ایْنَما کُنْتُمْ (5) و امثال اینها که در لفظ و در بیان ممکن است که انسان برای آنها بیاناتی بکند، ولی به حسب واقع و حظّ واقعی مشکل است که کسی غیر از آنکه خوطب به، (6) به اینطور مسائل برسد. هُوَالظَّاهِرُ،