شکست روحانیت در خروج از زی طلبگی
من قبلاً عرض می‌کنم که من از اینکه اینجا نشسته‌ام و آقایان در آنجا هستند - نه شما آقایان، شما که تاج سر من هستید، دیگران هم همین‌طور - من از این شرمنده هستم و امید عفو از محضر آقایان دارم. و از آقایان تشکر می‌کنم که تشریف آوردند و از نزدیک ما خدمتشان می‌رسیم و بعضی مسائلی که مناسب با این جلسه است عرض می‌کنم. من به سهم خودم هیچ نگرانی ندارم راجع به انقلاب. انقلاب راه خودش را پیدا کرده و به پیش می‌رود و بستگی به وجود هیچ کس هم ندارد. این انقلاب ان شاء الله محفوظ می‌ماند و آسیبی از خارج به او نخواهد رسید؛ لکن آن چیزی که انسان را یک قدری نگران می‌کند، دو تا مطلب است که این مربوط به عموم روحانیت است:
یک مطلب اینکه من خوف این را دارم که در این انقلاب که باید روحانیت تقویت بشود و آنچه که شده است به هدایت آقایان بوده است، مبادا خدای نخواسته به واسطه بعض از اعمالی که از بعض از این روحانیون و معممین صادر می‌شود، این موجب این بشود که یک وقت یک سستی در روحانیت پیدا بشود. یکی قضیه اینکه از آن زیّ (1) روحانیت و زیّ طلبگی بوده است، اگر ما خارج بشویم، اگر روحانیون از آن زی که‌