سه سال از حمله وحشیانه و احمقانه «سردار قادسیه» (1) گذشت. تجربه سه ساله و مطالعه اوضاع نظامی، سیاسی، اقتصادی ایران، که به خیال پوچ عفلقیان و منافقان و «حزب توده» وابسته و دلباخته شوروی و دیگر گروهها و دسته‌های نوکر مآب در همان هفته اول و یا ماه‌های اول شکست ایران و سقوط جمهوری اسلامی و اسلام حتمی بود، که اکنون بر جهانیان خلاف آن ثابت شده است، خوب است چشم کوردلان را باز کند؛ و از کارهای جنون آمیزی که تاکنون کرده‌اند، و امروز جز حربه دروغ و گزاف چیزی برایشان به جای نمانده است، توبه کنند؛ و در پیشگاه خدای متعال، اگر اعتقاد دارند، عذر تقصیر بخواهند؛ و در پیشگاه ملت بزرگ ایران به جهالت و کوتاه اندیشی‌شان اعتراف کنند. اکنون علی رغم دروغپردازیها و عربده کشیدنها، آنچه برای صدام مانده است شکستهای پی در پی و جنایتهای وحشیانه نسبت به مردم مرزنشین، بخصوص مناطق عرب نشین و کردنشین، و همچنین دیگر شهرهای ایران و به شهادت رساندن زنان و کودکان و مردان بیگناه می‌باشد ..
و آنچه برای دشمنان اسلام و انقلاب، چه آنان که در رأس کشورهای کفر و دولتهای الحادی هستند و چه آنهایی که به این دولت‌ها پناه برده‌اند، مانده است شایعه سازیهای واضح البطلانی است که جز عده‌ای بی‌خبر از اوضاع ایران و منطقه کسی باور نمی‌کند.