می‌بینند مع ذلک عمل‌شان بر ضد است. نه اینکه مثل سایر متعارف مردم باشد. عمل سران - دولت - دولت‌های اسلامی به ضد اسلام است و فرق دارد با عملهای اشخاصی که یک قدری فرض کنید که خلاف می‌کنند. آنها در رأس واقع شدند و آنها اعمالشان بر خلاف حکومت اسلامی است، بر خلاف سیره پیغمبر اسلام است، بر خلاف عملهای اهل بیت اسلام است، بر خلاف اینهاست الآن. و ما دنیایمان یک همچه دنیایی است.
مدعیها خیلی زیاد ولیکن واقعیت همین است که همه می‌بینیم و می‌بینید، و تا چه وقت بشود که یک همچه مطلبی منعکس بشود ومنقلب بشود. البته انقلاب کلی‌اش با ظهور امام زمان - سلام الله علیه - است ولی خوب، ما تکلیف داریم. این درست است، اما ما تکلیف داریم تکلیف این است که ما جدّیت کنیم در اینکه هرچه می‌توانیم قوّه‌هایمان را سر هم بگذاریم که جلو بگیریم از این مسائل.
نصیحت به دولتهای اسلامی
و ما نصیحتمان همیشه، ملت ایران و گویندگان ایران نصیحت‌شان همیشه بر دولت‌های اسلامی این بوده است که آقا، بیایید با هم مجتمع بشویم! بیایید با هم باشیم! ما نمی‌خواهیم بیاییم ممالک شما را بگیریم، ما مملکت گیر نیستیم، لکن مدافع از حق خودمان هستیم. خوب، ما به این حرفمان همیشه پایبند بوده‌ایم. از اول حرف ما یک کلمه بوده تا حالا. نه آن وقت می‌گفتیم که عرب مقابل عجم، مجوس‌اند اینها یا آنها چه هستند، نه آن وقت ما این حرف را می‌زدیم، نه حالا، نه بعدها. حرف ما یکی است که مسلمان‌ها با هم مجتمع بشوند، و این گرگهایی که ریخته‌اند به جان مسلمین، اینها را از بین ببرند. کنارشان بزنند. دستشان را کوتاه کنند. می‌گویند نمی‌شود، خوب، ما دیدیم ایران کرد و شد. ایران با یک جمعیت کمی و با نداشتن هیچ نیروی صحیحی، خوب، ریختند در خیابانها کار خودشان را کردند و طاغوت را از بین بردند و دست امریکا و شوروی و همه را هم کوتاه کردند. چرا نمی‌شود؟ وقتی ملتها بخواهند چرا نمی‌شود؟ ما حرفمان این است که دولتها بیایند قبل از اینکه خود ملتها قیام بکنند خود دولتها بیایند خاضع بشوند با هم، دوست بشوند با هم. یک جلسه‌ای درست کنند، همه رئیس جمهورها بنشینند پیش‌