فایده‌ای ندارد. در سایر جاها، فرانسه هم همین‌طور، انگلستان هم همین‌طور، همه اینها چون سنگینی جنگ بر آنها واقع شده است و اینجا می‌بینند غیرمسائل دیگری است، اینجا یک مسئله بالاتر از مسائل دیگر است، از این جهت آنها تبلیغاتشان هی زیاد می‌شود و تشرهایشان هی زیاد می‌شود، به خیال اینکه ما از این تشرها مثلاً می‌ترسیم.
خوب، ما دیدیم که امریکا هیچ کاری از او نمی‌آید. ایران آمد معلوم شد چکاره است.
در لبنان با اینکه یک عده زیادی نبودند، لبنانیها بسیارشان با خود آنها هستند، دولتشان هم که با آنهاست، در لبنان آن‌طور وضع برایشان پیش آوردند که هیچ کدامشان نماندند. فرانسه هم حالا دارد بهانه پیدا می‌کند و فرار می‌کند. خوب ما اینها را می‌شناسیم که اینها هیاهوشان زیادتر است، یعنی اصل بنای استعمار از اول این بوده است که با هیاهو کارش را پیش ببرد، با تشر کارش را پیش ببرد. مثلاً فرض کنید یک مسئله‌ای در مجلس سابق واقع می‌شد، در زمانی که مرحوم مدرس هم در آن مجلس بودند، یک قضیه‌ای واقع می‌شد، آنها یک مسئله‌ای را می‌خواستند از ایران، یک وقت می‌آمدند، اگر ایران یک سستی می‌کرد، یک کشتی از انگلستان می‌آمد در نزدیکهای دریاهای ما.
همین اسباب این می‌شد که اینها عقب نشینی می‌کردند. از این‌ور روسیه یک وقتی یک اولتیماتومی داده بود (1) و ارتشش هم شروع کرده بود به آمدن و در خودآنها هم این را گفتند، یک چیزی را از مجلس می‌خواستند هیچ کس جرأت نمی‌کرد صحبت کند، مرحوم مدرس رفت گفت، حالا که ما باید از بین برویم چرا با دست خودمان از بین برویم، بگذار آنها از بین ببرند. این را دیگران هم قبول کردند و رأی بر خلاف دادند و هیچی هم نشد. اینها همیشه بنایشان این است که با هیاهو و جنجال، یا خودشان یا به دست نوکرهایشان هیاهو کنند، جنجال بکنند که ما را عقب بنشانند و مسئله این‌طور نیست. و من امیدوارم که ان شاء الله این جنگ بزودی خاتمه پیدا کند و ان شاء الله به نفع اسلام به نحو احسن خاتمه پیدا کند.