بِالْکَیّ؛ (1) باید ببرند، داغ کنند تا درست بشود جامعه. باید آنهایی که فاسد هستند، از آن بیرون ریخته بشوند؛ جنبه رحمت است همه‌اش. منتها آقایان، بعضی‌ها خیال می‌کنند که همان رحمت این است که به آن مهلت بدهند تا بکشد آدم‌ها را. این رحمت است؟ از حبس‌ها بیرونشان کنید تا بریزند مردم را بکشند، این رحمت است؟ شما روی قرآن عمل کنید. قرآن با اشخاصی که مسلمند ومعتقدند و ایمان به خدا دارند، به برادری رفتار می‌کند. با اشخاصی که بر خلاف این هستند آنها را می‌گوید بکشید، بزنید، حبس کنید؛ اشِداءُ عَلَی الْکُفّارِ. شما همان طرفش را گرفتید، زمین هم می‌خورید. ما، اگر بنا باشد اسلام را به یک طرفش قبول داشته باشیم، همان جنبه باصطلاح شما رحمت، من همه جنبه‌هایش را رحمت می‌دانم، اما آنکه شما خیال می‌کنید که آن جنبه‌اش رحمت است که دزدها را بیرونشان کنیم، مفسدها را بیرون کنیم، آدمکش‌ها را بیرون کنیم، دست بردارید از این‌طور رحمت‌هایی که شما توهّم می‌کنید. اینها رحمت نیست، اینها مخالف خداست، مخالفت با خداست. شما آقایان، باید بگویید مسائل را، در بلاد خودتان که رفتید، مسائلی که خدا فرموده است، بگویید. اشِداءُ عَلَی الْکُفّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ؛ (2) این را باید به مردم حالی کنید که معنی‌اش چی است. ما باید چه بکنیم با آنها؟ آنهایی که هَجمه کردند به همه بلاد اسلامی و دارند همه چیز بلاد اسلامی را از بین می‌برند.
سیره ائمه اطهار (ع) در مبارزه با ظلم و مفاسد
از آن‌ور آخوندهای درباریشان تبلیغ می‌کنند و افساد می‌کنند و بر ضد اسلام حرف‌ها می‌زنند، تفرقه می‌اندازند بین مسلمین؛ از آن طرف هم، آنها به جان مردم افتاده‌اند و همه چیزشان را دارند می‌برند. و ما هم کنار بنشینیم، تماشا کنیم؛ ما تماشاچی هستیم! ما چه کاری به این کارها داریم! ما می‌رویم نمازمان را می‌خوانیم و روزه‌مان را می‌گیریم و تمام شد! تکلیف همین است؟! امیرالمؤمنین همین بود؟ سیدالشهدا، اگر این فکر را می‌کرد که نمی‌رفت به کربلا، با یک عدد معدودی. این فکر را نمی‌کرد، این فکر