شهید شده است - یا اینکه چند نفر، یکی - دو نفر ازشان - به من گفتند که این وصیت هم کرده است، همین که من می‌روم برای شهادت، وصیت کرده و از همانهایی است که در همینجا شهید شده. با یک همچو ملتی کسی نمی‌تواند مقابله کند. ملتی که اینطور است؛ آن روزی که اعلام می‌کنند که می‌خواهیم بمباران کنیم نماز جمعه را، بیایند و بیشتر بیایند، حتی آنهایی که نمی‌آمدند برای نماز، [از] قراری که برای من نقل کرده‌اند، آنهایی که برای نماز جمعه هم نمی‌آمدند هفته‌های دیگر، این هفته آمده‌اند؛ این یک همچو ملتی است. یک همچو ملتی را نمی‌تواند کسی به واسطه بمباران کردن یک جایی، به واسطه شرارتهایی که دارد می‌شود، این را منصرفش کند از اینکه دارد .... ملت ما، در مقابل چی چی منصرف بشود. اسلام است و امانت خدا به دست ما؛ اسلامی است که - از صدر اسلام - با زحمت و با مشقت، این اسلام تولد پیدا کرده است و هرچه جلو رفته است باز مشقت درش بوده.
تلاش برای کسب رضای الهی
پیغمبر اسلام - صلی الله علیه و آله و سلم - از اوّلی که دعوت کرده است تا آن وقتی که در رختخوابِ رفتن از این عالم بوده است و لقاء الله بوده است، در حال جنگ بوده.
حتی آن وقتی هم که در بستر خوابیده است باز برای جنگ بسیج کرده است و آنهمه مشقت‌هایی که ایشان دیدند؛ از قریب و از غیر قریب دیدند و بعد از آن هم همین‌طور؛ مسلمین دیده‌اند؛ ائمه ما دیده‌اند؛ امیرالمؤمنین دیده است. خوب! آنها برای اسلام چون بوده، به ذائقه‌شان شیرین بوده. ما باید کوشش کنیم که ذائقه‌مان را یک همچو ذائقه‌ای قرار بدهیم که برای ما هر چیز شیرین باشد. رضای به قضای خدا، معنایش همین است که یکوقت تسلیم است، آدم تسلیم می‌شود، خوب، ما سِلْمیم. یکوقت رضاست به آنچه او می‌کند، این دیگر فرق نمی‌کند بین اینکه آن کسی که راضی است، فرق نمی‌کند بین این که از او بلا برسد یا این که از او نعمت برسد، همه را نعمت می‌داند. می‌گوید از آن است، از محبوب من است. اگر محبوب انسان همین محبوبهای ظاهری هم اگر چنانچه فرض کنید