که یک چیزی که نا گوار است بگوید، در ذائقه کسی که دوست دارد، خوش می‌آید. اگر ما برسیم به این معنا، و امیدواریم که با جدیت برسیم به این معنا که خوشمان بیاید از این معانی. الآن ما می‌بینیم که این جوانهای ما که دارند می‌روند در جبهه‌ها، برای شهادت می‌روند، اینها همینند. اینها برای اینکه در ذائقه‌شان خوش آمده است این معنا؛ این را از خدا می‌دانند؛ چون از خدا می‌دانند از این جهت سخت برایشان نیست. ما باید خودمان را جوری تربیت کنیم که راضی باشیم به آنچه خدای تبارک و تعالی به ما اعطا می‌کند.
آنچه می‌دهد بلا باشد خوب است و واقعش هم اینطور است، برای اینکه خدای تبارک و تعالی بندگانش را می‌خواهد. گاهی وقتها «بلا» برای انسان نعمت است، گاهی وقتها نعمت «بلا» ست. خدای تبارک و تعالی می‌خواهد مردم را تربیت کند. کسانی که به او متوجه می‌شوند تربیتش گاهی به این است که فشار برشان وارد بیاورد؛ گاهی به این است که نعمت برشان بدهد. آن وقتی که فشار وارد می‌آید روحها پرواز می‌کنند به عالم دیگر، آن در فشارهاست که اینطور می‌شود.
بی اعتنایی به زخارف دنیا، خصلت عاشقان شهادت
بنابراین، یک ملتی ما می‌خواهیم وخودشان، خود ملت ما هم بحمدالله اینطور است که فشارها برایشان اشکالی ندارد. اگر ما، اگر اسلام، مسلمین مثل سایر قشرهای عالَم بودند که برای مال و منال و منصب و اینطور چیزها می‌رفتند دنبال کار و بالاخره برای شکم و برای شهوت می‌رفتند، اگر چنانچه کسر می‌آمد باید ناراحت بشوند. اما ملتی که برای شهادت می‌رود، ملتی که زن و مردش عاشق شهادت هستند و فریاد شهید شدن می‌زنند، یک همچو ملتی دیگر از اینکه فلان چیز کم است، فلان چیز زیاد است، این نمی‌نالد. اقتصادش چطور است، این مال آنهایی است که وابسته به اقتصاد هستند، دل به اقتصاد دادند. آنهایی که دل به خدا دادند، آنها اینطور نیستند که دنبال این باشند که فلان چیز فراوان باشد؛ فلان چیز کم باشد، زیاد باشد، نرخش کم باشد، نرخش زیاد باشد.
اینها که در نظر اینکه شهید می‌خواهد بشود، این چیزها نیست. آن که دارد برای شهادت‌