می‌کنند؛ اینها یک اقلیتی هستند که نباید ملت به آنها گوش بکند. اکثریت قاطع روحانیت و اهل علم، اینها متعهد به جمهوری اسلامی هستند و می‌فهمند جمهوری اسلامی در ایران چه کرده است، می‌فهمند که مقایسه این با زمان شاه چه جور است و تعهد دارند به اینکه کار را پیش ببرند و قدمهای بلندتری بردارند و این نمی‌شود الّا اینکه یک جهاتی ملاحظه بشود. یکی اینکه بین خود روحانیون هرچه بیشتر اخوت بیشتر بشود، هرچه بیشتر وحدت بیشتر بشود. آن چیزی که شما را پیروز کرد و آن رژیم سابق را کنار زد و یک رژیم اسلامی را به جای او نشاند، آن این بود که همه با هم بودند، در آن وقت خلافی توی کار نبود، برای اینکه همه می‌دانستند که رژیم بد است، همه از او درد کشیده بودند، رنج کشیده بودند. و اگر چنانچه بعد از پیروزی، خدای نخواسته کسانی بخواهند اخلال بکنند و در بین شما یک خلافی ایجاد بکنند، بدانید که این یک دستی است که از امریکا دراز شده است، تا اینجا هم آمده است. باید بیدار باشید، باید هوشیار باشید که نباید ما دشمن را خوار و ضعیف بشماریم. ما باید هر روز هوشیار و بیدار باشیم که این دشمنانی که هستند، یا برای اصل اسلام و یا برای جمهوری اسلامی اینها مشغول کارند و اخیراً هم فعالیتشان بیشتر شده است. شما باید اجتماعتان را حفظ کنید.
روحانیون باید اخوت روحانیتیشان را حفظ بکنند.
مسئولیت روحانیون در حفظ هویت صنفی خویش
علاوه بر اینکه اخوت اسلامی بین همه قشرها باید باشد، روحانیون یک تکلیف فوق اینها دارند. اگر یک روحانی پایش را کج بگذارد می‌گویند «روحانیین این طورند»، نمی‌گویند فلان آدم، اگر یک بقالی کمفروشی کند می‌گویند «آن بقال کمفروشی کرده» نمی‌گویند «بقالها کم فروش‌اند»؛ این از تبلیغاتی است که شده است. اگر یک روحانی خدای نخواسته، یک خطایی بکند، این‌طور الآن وضع شده است که می‌گویند روحانیون این‌جوری‌اند، مسئولیت، یک مسئولیت بزرگی است که یکی اگر پایش را غلط بگذارد این‌طور نیست که پای خودش حساب بشود، پای روحانیت اسلام حساب‌