احمد عزیز
نامه بی‌تاریخ شما واصل شد؛ همین قدر معلوم شد پس از نیمه شعبان بوده. ان شاء الله تعالی عروسی مبارک بر شما و بر خانم محترمه شما باشد و سالهای طولانی با سلامت و خوشی بگذرانید. من هر وقت حرم می‌روم به شماها دعا می‌کنم، ان شاء الله تعالی مستجاب شود. اما راجع به شهریه که نوشته اید زیاد شود، از جهاتی صلاح نیست. اولاً به طوری که اخیراً مُشاهَد است معلوم نیست وجوه به اینجانب برسد. دست و دسته‌های مختلفی شاید در کار باشد که نگذارند برسد. بنابراین زیاد نمودن صحیح نیست و ثانیاً ممکن است بخواهید زیاد کنید صداها بیشتر شود و دستگاه را به هر نحو است وادار به مخالفت با اصل کنند. بنابراین احتیاط در این است که عجالتاً همین نحو که هست باشد، عجله نکنید تا ببینم چه می‌شود. راجع به بیرونی، من نمی‌توانم هر روز دخالتی کنم. شما خودتان هر نحو صلاح می‌دانید عمل کنید و خیلی مقید نباشید. آمدن و رفتن اصحاب یا اشخاص مهم نیست. در هر صورت هر طور صلاح می‌دانید ممکن است با حضرت آقای سلطانی (1) هم در این امور مشورت کنید، هر طور صلاح است عمل کنید. از خانم (2) از تهران مکتوبی داشتم جواب نوشتم. خدمت خانم محترمه‌تان سلام برسان.