به عرض عالی می‌رساند، مرقوم محترم مورخ چهار ذی القعده واصل، از کسالت جنابعالی متأثرم. امید است ان شاء الله تعالی بزودی مرتفع شده و سلامت مزاج شریف عود کند. اینجانب از سلامت ظاهری برخوردار ولی از کسالتها و ناراحتیهای روحی داخل حوزه و خارج بسیار در زحمت هستم.
اخیراً در ایران طرحهایی در دست تصویب است که با اجرای آن همه چیز روحانیت - اگر چیزی مانده باشد - به باد می‌رود؛ مثل تصویب نظارت اوقاف به جمیع شئون روحانیت، مساجد و منابر، تکایا و غیرها؛ بلکه تعیین مرجع و رئیس حوزه‌ها.
از ایران به اینجانب مکاتباتی و مراجعاتی شده است ولی با تفرق و تشتت کلمه چه می‌توانم بکنم؟ از خداوند تعالی اصلاح امور را خواستارم. راجع به وجوهی که مرحمت نموده اید در لاهور، و شهریه‌ای که قرار داده اید، مرقوم دارید به چه نحو به جنابعالی برسانم. توقع کمکهای زیاد که آنها دارند، با وضع فعلی نجف و قطع روابط و اشکالات کثیره که برای خصوص اینجانب در کار است، عجالتاً نمی‌شود انجاز کرد. لکن اگر وجوهی در محل هست و محتاج به اجازه اینجانب است مرقوم دارند تا اجازه دهم؛ مانع ندارد پس از تصدیق جنابعالی به مفید بودن مدرسه. در حاشیه مرقومه چنین مرقوم شده: «راجع به بیست تومان، اطلاع داده نشده که طلبیده شده یا نه»؛ مطلب را متوجه نشدم. شاید در مرقومات سابقه ذکر شده است. آنها هم عجالتاً در دسترس نیست. از جنابعالی امید دعای خیر دارم. والسلام علیکم و رحمة الله.