آقای هاشمی رفسنجانی: پلمپی که آنجا شده است به گونه‌ای است که نمی‌شود باز کرد. یعنی ما دقّت کردیم اگر کسی باز بکند و ببندد حتماً معلوم می‌شود.]
خوب همین کار را بکنید.
[آقای هاشمی رفسنجانی: باید این گونه پُلُمْپ کنیم؛ یعنی از وزارتخانه آمدند پُلُمْپ کردند در حضور جمع، الآن در حضور جمع با همان تشریفات پلمپ شود یا اینکه خودمان پلمپ کنیم؟]
دو سه نفر از آقایان را تعیین می‌کنند، آقایان می‌روند پلمپ می‌کنند. مقصود من این است که از آقایان اشخاصی باشند. یکی از آقایان، اشخاصی باشند، یکی از این آقایان هم همراهشان باشند.
[آقای منتظری: آقای مشکینی، آقای هاشمی، آقای صافی.
آقای هاشمی رفسنجانی: اگر آقا موافقت بفرمایند و آقایان هم فرصتشان باشد این جمع متفرّق نشویم، بعد هم برویم مجلس یا جای دیگری - هر جا آقایان صلاح می‌دانند - آنجا بگوییم پُلُمْپچی بیاید آنجا، در حضور همین جمع پلمپ کند، بعد ببریم.]
بسیار خوب، این خیلی بهتر است البته.
[آقای منتظری: این جمع اگر نتوانند بمانند؟]
خوب حال مثل شما که معلوم است. اگر نمی‌توانید خوب مانعی ندارد. ماعدای ایشان که عذر دارند، دیگران می‌روند، در حضور آقای صافی و دیگران و آقای مشکینی و ...
در حضور آن‌ها این کار درست می‌شود و بعد هم سپرده می‌شود. پلمپ به این یکی هم زده می‌شود که باید مشهد برود. دو سه نفر هم تعیین کنید که ما می‌فرستیمشان مشهد، به آستانه باید تحویل بدهید. آنکه آنجا هست باید بیاورند. این را بگذارند، آن را بیاورند.
[آقای صافی: خداوند سایه مبارک را مستدام بدارد. و وظیفه ما همه این است که به حضرتعالی دعا کنیم که با عنایت حضرت ولیّ عصر - عجّل الله فرجه الشریف - پایدار باشید. البته همان‌طور که فرمودید با اعتماد به الطاف حضرت ولیّ عصر و با همین منویّات حسنه حضرتعالی و مقاصدی که الحمدللَّه تعالی تحقّق پیدا کرده و بیشتر از اینها هم در زیر سایه خود حضرتعالی ان شاء الله همه به احسن وجه محقّق بود.]