نعمتی از خدای تبارک و تعالی که به او عطا می‌شود، آنها را برگرداند به صاحبش. اگر مقام و دنیا، هرچه پیش ما به ما اقبال کند، اگر ما به او اقبال کردیم، این حسنه نیست.
روایات مختلفی که در این باب هست و تألیف شده است، مصادیقی را ذکر کرده‌اند - اختلاف ندارند این روایات - آنها مصادیق را ذکر می‌کنند و لهذا، مصادیق مختلفه در روایات ذکر شده است و در لسان مفسرین هم جهات مختلف گفته شده است. لکن آن چیزی که من احتمال می‌دهم حسنه، آن هم به طوری که کانّه یک حسنه در کار است، یک حسنه است که این حسنه در دنیا هست و حسنه واحد است بر آخرت و همه عبارت از این است که ما به مقام قرب خدا برسیم. ما بفهمیم که چه بکنیم! اگر مقامی ما را توجه به دنیا داد، به عالم ماده داد، این حسنه نیست. اگر نماز بخوانیم برای رسیدن به یک مآربی (1) - ولو در آخرت - این هم حسنه نیست. حسنه عبارت از این است که ما را برساند به آنجایی که عقل ما نمی‌رسد.
دعوت به اتحاد و اجتناب از اختلافات
شما آقایان توجه دارید و من نباید عرض کنم که ما امروز گرفتار هستیم به چه گرفتاریهایی؛ تمام تبلیغات بر ضد ماست، تمام دنیا به ضد اسلام قیام کرده‌اند. ما باید برای خاطر خدا، برای به دست آوردن حسنه خودمان باهم باشیم، تمام قشرهای ملت با هم باشند، تمام علمای اعلام و تمام ائمه جمعه با هم باشند؛ پشتیبان هم باشند، پشتیبان دولت باشند، پشتیبان مجلس باشند، پشتیبان قوه قضایی باشند، پشتیبان قوه اجرایی باشند.
آنها خدمتگزار باشند به مردم و ما هم خدمتگزار. اینها بندگان خدا هستند. خدمت به بندگان خدا خدمت به خداست. و خدمت به بندگان خدا امروز این است که همه مجتمعاً در صدد این باشند که با کلمه واحده از اسلام و مسلمین و خصوصاً از مستضعفان جهان و ملت شریف ایران، پشتیبانی کنند. شما آقایان نفوذ کلمه دارید در بین مردم؛ حرف شما در بین مردم گوش شنوا دارد. باید مردم را دعوت کنید به اینکه وحدت باهم داشته باشند،