دعوت کنید به اینکه پشتیبان هم باشند، پشتیبان دولت باشند، پشتیبان مجلس باشند. و این‌طور نباشد که هر کدام با دیگری مخالفت کنند و ان شاء الله، نمی‌کنند هم. لکن شماها و همه ما باید، موظف هستیم که مردم را به همه این مسائل دعوت کنیم.
این دنیا از دست ما می‌رود؛ نزدیک و دور دارد، من زودتر و شما بتدریج. آن چیزی که باقی می‌ماند حسنه است. این دنیا نیست این، حسنه است؛ آنی که انبیا هم دنبالش هستند. و آن حسنه مطلقه عبارت از رسیدن به مقامی است که ما نمی‌توانیم بفهمیم. او باقی می‌ماند و هر چی که از ما باقی بماند، حسنات است که باقی می‌ماند. البته ما از رحمت خدا مأیوس نیستیم. ما ناقصیم، لکن خدای تبارک و تعالی جبران می‌کند.
خداوند وعده فرموده است به ما رحمت را. رحمتش سعه دارد بر همه موجودات. لکن توجه به این معنا لازم است که انسان خودبین نباشد؛ توجه به خودش نداشته باشد. تمام گرفتاریهایی که در عالم هست از همین نقطه است؛ از نقطه خود آدم است. این خود آدم است که گرفتار است و گرفتار می‌کند. این نفسیت انسان است که دنیا را به فساد کشانده، دنیا را به هلاکت کشانده. و امیدواریم خداوند رحمتش را بر ما نازل کند. و ما را از جمله رحمت شدگان حساب کند و ما را هدایت کند به صراط مستقیم، آن طوری که فرموده است و ما را از ضالین (1) و مغضوبین قرار ندهد، ان شاء الله.