الحمدللَّه‌ ربّ العالمین الذی لا رحمن و لا رحیم غیره، و لا یُعْبَدُ و لا یُستَعانُ إلّامنه، و لا یُحْمَدُ سِواهُ، و لا رَبَّ و لا مُربیَّ إلّاإیّاه، و هو الهادی إلی الصراط المستقیم و لا هادی و لا مرشد إلّاهو و لا یُعْرَفُ إلّابه، هو الأوّل و الآخر و الظاهر و الباطن. و الصلوة و السلام علی‌ سیّد الرُّسُل و مُرشِد الکلّ الذی ظَهَر من غیب الوجود إلی‌ عالم الشهود و أتمَّ الدائرة و أَرْجَعها إلی أوَّلِها، و علی آل بیته الطاهرین الذین هم مخازن سِرُّالله و معادنُ حکمة الله و هداةُ ما سِوَی الله. (1)
و بعد این وصیتی است از پیری درمانده که در تمام دوره عمر قریب به نود ساله‌اش در غرقاب ضلالت و سُکْر طبیعت به سر برده و اکنون ارذل العُمُر (2) را به سوی قَعْر جهنم می‌پیماید و امیدی به نجات خود ندارد ولی از روح الله و رحمته مأیوس نیست و امیدی جز او ندارد و آن چنان در پیچ و خم علوم رسمی - که سر به سر قیل است و قال (3) - خود را عاجز می‌داند که جز خدای تبارک و تعالی نتواند احصای معاصی او کند.