پس از اهدای سلام و تحیت؛ مرقوم شریف واصل، سلامت و توفیق جنابعالی را خواستارم. مطالبی که مرقوم شده است بسیاری از آن مورد نظر بوده و هست. امید است توفیق پیدا شود که از مفاسد جلوگیری شود. اینکه من از دور بودن شما از حوزه قم و همین طور دور بودن بعضی آقایان که خوب بود در این اوضاع آشفته و هرج و مرجْ حوزه‌های ما از آنها استفاده کنند، من ناراحتیم برای همین مفاسد منتظره است. اشخاصی را که اسم برده اید این مشکل را حل نمی‌کنند، اگر بر مشکل به واسطه دخالت بعض از آنها که طبقه جوان از امثال آنها ناراحت هستند اضافه نکنند. قضیه شورا و اجتماع ارباب حل و عقد نیز عقده‌ای را حل نمی‌کند بلکه چنین اجتماعی محقق نخواهد شد؛ من تجربه بلکه تجربه‌ها دارم. آنچه در رأس مفاسد است همان امر سوم است که اشاره کرده اید که حوزه از درون تهدید می‌شود، باید آن علاج شود و علاجی [نیست‌] جز آنکه شخصیتهایی که مورد قبول باشند و از حیث معلومات قابل عرضه باشند در حوزه‌ها باشند و آنها ابتکار را به دست گیرند. شما برای انتخاب این اشخاص بهتر خبره هستید و می‌توانید اشخاصی را پیدا کنید که - ولو به نحو نوبت - تمام ایام، حوزه را اشغال کنند و بتدریج در روحیه جوانها مؤثر شوند.
من در نامه‌ای که اخیراً در جواب «اتحادیه انجمنهای اسلامی در اروپا» نوشته‌ام (2)