حجتیه سر یک کسی را بریده‌اند، یعنی تیر زده‌اند به او، تیر زده‌اند به او که خون جاری شده است؛ که یکی از علمای اینجا که رفته بود آنجا و بعد برگشت گفت که ما هم رفتیم دیدیم از آن محلی که این تیر خورده است خون ریخته؛ ریخته تا آمده است لب حوض.
شاه، مجرم اصلی و دست نشانده متفقین
شما احتمال می‌دهید که رئیس شهربانی قم یک همچو کاری بکند؟ او نمی‌تواند یک همچو کاری بکند. هی نگویید که مأمورین این کار را کردند. آنی که این کارها را می‌کند شخص خود شاه است. یعنی شخص خود شاه امر می‌دهد. شخص خود شاه هم می‌گوید بکشید؛ تا نگوید نمی‌کشند. مگر یک امر ساده‌ای است که یک ملت را به تفنگ و مسلسل ببندند؛ یک حوزه علمیه را که مردم به آن علاقه دارند، مردم آن را بزرگ می‌شمرند، این را به مسلسل ببندند؟ مگر یک امر ساده‌ای است که شهربانی تهران و شهربانی قم و رئیس سازمان تهران، رئیس سازمان قم، و نمی‌دانم نخست وزیر تهران و نخست وزیر چه، مگر اینها می‌توانند یک همچو کاری بکنند؟ همه‌اش شخص خود آقاست. مجرم اصلی خود این است. این را کی نصب کرد؟ خود ایشان در کتابشان (1) نوشتند: متفقین وقتی که آمدند - بعدش محو کردند؛ بعد دیدند غلط کردند، محوش کردند- خود ایشان نوشتند که متفقین وقتی که آمدند در ایران صلاح دیدند که ما باشیم، که دودمان ما سلطنت را داشته باشد. لعنت بر این صلاح! این متفقین، این اشخاصی که امضا کردند حقوق بشر را و اعلامیه حقوق بشر را، اینها به جان ما یک همچو اشخاصی را گماشتند و یک همچو اختناقی را. آزاد است بشر اما ایرانش چطور؟! یکی را گماردند، یکی را گذاشتند آنجا؛ قبلاً او (2) را گذاشته بودند، همه آزادیها را سلب کرده بود. اینطور اجتماعی که حالا می‌شود آن وقت اینطورها نمی‌توانستند، نمی‌کردند، یا باز روشن نشده بودند مردم.